Page 122 - แผนการใช้ที่ดินจังหวัดสุราษฎร์ธานี

4-4

มติคณะรัฐมนตรี และอยูนอกเขตพื้นที่ลุมน้ําชั้นที่ 1 และชั้นที่ 2 สภาพปาเปนปาสมบูรณ ปารอสภาพฟนฟู

ตลอดจนพื้นที่ทําการเกษตร แนวทางการจัดการพื้นที่คลายคลึงกับเขตพื้นที่ปาอนุรักษ แบงเขตพื้นที่
ปาเศรษฐกิจออกเปน 3 เขตยอย คือ

(2.1) เขตบํารุงรักษาสภาพปา เนื้อที่ 32,521 ไร หรือรอยละ 0.40 ของเนื้อที่จังหวัด

สุราษฎรธานี สภาพปาในปจจุบันเปนปาสมบูรณ ประกอบดวยปาไมผลัดใบ ปาชายเลน ปาพรุและปาปลูก
การจัดการ
(2.1.1) ปองกัน คุมครองและบํารุงรักษาพื้นที่ปาไมที่เหลือใหคงอยู

และยั่งยืนอยางเขมงวด
(2.1.2) ในกรณีที่มีการบุกรุกทําลายปา ใหดําเนินการปองกันปราบปราม

การลักลอบตัดไมทําลายปาอยางมีประสิทธิภาพ และมีผลการปฏิบัติอยางตอเนื่อง โดยดําเนินการกับผูกระทํา
ความผิดอยางเด็ดขาด และเรงดําเนินการปลูกปาทดแทนอยางรวดเร็ว โดยกําหนดพันธุไมที่เหมาะสม
(2.1.3) นําเทคโนโลยีที่เหมาะสมและทันสมัยมาใชปองกันการลักลอบ หรือบุกรุก

พื้นที่ปาไม
(2.1.4) จัดทําแนวเขตที่ดินปาสงวนแหงชาติ และปาไมถาวรตามมติคณะรัฐมนตรี

ใหชัดเจนและยั่งยืน บนพื้นฐานการมีสวนรวมของชุมชน ทําใหเปนที่ยอมรับของผูมีสวนไดสวนเสีย
ใชเทคโนโลยีที่เหมาะสมในการปรับปรุง จําแนกแนวเขตที่ดินปาสงวนแหงชาติ และปาไมถาวรตามมติคณะรัฐมนตรี

ปองกันไมใหราษฎรเกิดความสับสน เจาหนาที่ มีความมั่นใจในการปฏิบัติงาน
(2.1.5) สรางจิตสํานึกและสงเสริมใหทุกภาคสวนรูจักประโยชนและคุณคาของ

ทรัพยากรปาไม ใหเกิดความหวงแหน ตองการและมีสวนรวมในการปองกันรักษาพื้นที่ปาไม บูรณาการ
ความรวมมือและสงเสริมการมีสวนรวมทุกภาคสวนทั้งภาครัฐ เอกชน และชุมชนในพื้นที่ในการปฏิบัติงาน
ปองกันรักษาพื้นที่ปาสงวนแหงชาติ การควบคุมไฟปา สนับสนุน การสรางเครือขายแนวรวมปาไม

ในการอนุรักษทรัพยากรปาไมที่เขมแข็งทั้งภาครัฐ เอกชน และประชาชน
(2.1.6) สงเสริม สนับสนุน ประยุกตใชภูมิปญญาทองถิ่น และวัฒนธรรม

ความเชื่อดานการอนุรักษในการบริหารจัดการพื้นที่ปาไม
(2.2) เขตฟนฟูสภาพปา 2 เนื้อที่ 6,784 ไร หรือรอยละ 0.08 ของเนื้อที่จังหวัด

สุราษฎรธานี พื้นที่ในเขตนี้มีลักษณะเดียวกับเขตบํารุงรักษาสภาพปาในอดีต แตสภาพปาในปจจุบัน
เปนปารอสภาพฟนฟู ประกอบดวยปาไมผลัดใบรอสภาพฟนฟู ปาชายเลนรอสภาพฟนฟู ปาพรุรอสภาพฟนฟู

ถาไมมีการรบกวน พื้นที่สภาพปาสามารถฟนตัวขึ้นเปนปาสมบูรณไดอีกครั้งตามธรรมชาติ
การจัดการ
(2.2.1) ปรับปรุงแนวทางการประเมินและจําแนกเขตปาเสื่อมโทรม

ใหเหมาะสม เปนแนวทางเดียวกันทุกหนวยงาน
(2.2.2) จัดทําฐานขอมูลการฟนฟูปาเสื่อมโทรม กําหนดพื้นที่เปาหมาย

เปนแผนระยะยาว เพื่อใหการฟนฟูปาเสื่อมโทรมมีความตอเนื่อง