Page 129 - รายงานสำรวจทะเบียนรายชื่อพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระดับท้องถิ่น อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน

4-9

ซึ่งไมเหมาะสมตอการใชที่ดินเพื่อการเกษตรกรรมเนื่องจากขอจำกัดดังกลาว เมื่อเวลาฝนตกจึงมีแนวโนม

ของการเกิดการชะลางพังทลายของดินในระดับคอนขางสูง ทำใหหนาดินที่มีความอุดมสมบูรณ 
ตามธรรมชาติสูญเสียไป จึงไมควรนำพื้นที่บริเวณนี้มาใชทางดานการผลิตพืชเศรษฐกิจทั่วไป แตควร
ใชพื้นที่นี้ปลูกไมโตเร็วในลักษณะของสวนปาเศรษฐกิจหรือปาชุมชนของเกษตรกรในพื้นท ี่

ขอเสนอแนะในการใชพื้นท ี่
ี่
ื้
ู
ื่
เนื่องจากพนทในเขตนี้ที่ดินถกบุกรุกและจับจองเพอการทำเกษตรกรรม อยางตอเนื่อง
มานาน จึงมีปญหาเรื่องสิทธิทำกินของราษฎร ดังนั้นแนวทางในการดำเนินการแกไขปญหาจะตอง
ดำเนินการใหเปนไปตามมติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2541 แตในขณะที่ผลการตรวจสอบ
พิสูจนสิทธิการครอบครองที่ดำเนินการโดยกรมปาไมยังไมแลวเสร็จ ควรเรงดำเนินการอบรมแนะนำให
ราษฎรในพื้นที่ไดเห็นความสำคัญของทรัพยากรปาไม การมีสวนรวมในการดูแลรักษาปาไมและดำเนิน
โครงการเพื่อการเปลี่ยนระบบการปลูกพืชเศรษฐกิจมาเปนการปลูกปาเชิงเศรษฐกิจแทน สวนบริเวณท ี ่
เปนปาเสื่อมโทรมควรกำหนดมาตรการและแนวทางในการปองกันมิใหราษฎรบุกรุกพื้นที่ดังกลาว

เพื่อใชในการเกษตรกรรม ควรปลอยใหพันธุไมมีการฟนตัวตามธรรมชาติเพื่อเปนปาไมที่สมบูรณตอไป
้
่
ื่
ี
หรือใหสำนักงานการปฏิรูปที่ดินเพอเกษตรกรรมดำเนินการปฏิรูปที่ดินในพนททเหมาะสม และควรกำหนด
่
ี
ื
ื่
มาตรการอนุรักษดินและน้ำใหเหมาะสมกับสภาพพื้นที่เพอใหเกดการทำการเกษตรแบบยั่งยืนตอไป
ิ
4.2.2 เขตเกษตรกรรม (B2)
เขตเกษตรกรรม เนื้อที่ 83,923 ไร หรือรอยละ 3.17 ของพื้นที่ศึกษา ประกอบดวย เขตยอย
3 เขตประกอบดวย เขตเกษตรกรรมเชิงอนุรักษในเขตชลประทาน เขตเกษตรกรรมเชิงอนุรักษนอกเขต
ุ
ชลประทาน และเขตปศสัตว โดยมีรายละเอียดตาง ๆ ดังนี้

1) เขตเกษตรกรรมเชิงอนุรักษในเขตชลประทาน (หนวยแผนที่ B221)
เขตนี้กำหนดใหเปนเขตเกษตรกรรมในพื้นที่ชลประทาน (หนวยแผนที่ B221) มีเนื้อที่
3,321 ไร หรือรอยละ 0.13 ของพื้นที่ศึกษา พื้นที่สวนใหญใชในการปลูกพืชไร ไดแก ออยโรงงาน
สับปะรด และมันสำปะหลัง พื้นที่บางสวนเปนไรราง รวมเนื้อที่ทั้งหมด 1,197 ไร รองลงมาเปนพื้นท่ ี

ปลูกไมยืนตน เชน สนประดิพัทธ ยางพารา ปาลมน้ำมัน เปนตน มีเนื้อที่รวม 888 ไร พื้นที่ปลูกไมผล
เชน มะมวง มะนาว กลวย เปนตน มีเนื้อที่ 632 ไร ที่เหลือเปนพื้นที่นาหญา 604 ไร โดยสวนใหญ 
่
เกษตรกรมการใชประโยชนที่ดินในการปลูกพืชเพื่อการคา พื้นที่ในเขตนี้มีสภาพพื้นที่ราบเรียบถึงลูกคลืน
ี
ลอนลาด ดินที่พบสวนใหญเปนดินลึกปานกลางถึงลึกมาก มีเพียงบางสวนที่เปนพื้นที่ดินตื้น พื้นที่สวนใหญ 

มีการระบายน้ำดี เปนดินมีความอุดมสมบูรณตามธรรมชาติปานกลาง มีบางพื้นที่ที่มีความอุดมสมบูรณตำ
่
้
โดยพื้นที่นีเปนพื้นที่ที่มีการพัฒนาระบบน้ำชลประทานเพื่อการเพาะปลูก ดังนั้น ในชวงฤดูแลง จึงสามารถ
ื
ใชน้ำชลประทานเพ่อการเขตกรรม ชวยลดผลกระทบจากภัยแลงได 
ขอเสนอแนะในการใชพื้นท ี่
ื
1. ควรปรับปรุงบำรุงดินโดยการเพิ่มอินทรียวัตถุ เชน ปุยหมัก ปุยคอก หรือปุยพชสด
เพื่อชวยปรับปรุงโครงสรางของดินและเพิ่มธาตุอาหารที่เปนประโยชนสำหรับพืช รวมกับการใสปุย
วิทยาศาสตรในอัตราสวนที่เหมาะสม เพื่อใหเหมาะสมตอประเภทการใชที่ดิน
2. ควรมีการจัดการระบบการใหน้ำและการจัดการระบบการเพาะปลูกใหมีประสิทธิภาพ

ุ
สูงสุด เชน การใชระบบน้ำหยด การใชวัสดคลุมดิน การปลูกพืชคลุมดิน เปนตน