Page 103 - แผนการใช้ที่ดินพืชบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ (GI) ของประเทศไทย 2566
P. 103
3-53
C : ลูกคลื่นลอนชัน 5 - 12
D : ชันปานกลาง 12 - 20
E : ชัน 20 - 35
F : ชันมาก 35 - 50
G : ชันที่สุด > 50
10) ความเสียหายจากการกัดกรอน (Erosion hazard) : e
คุณลักษณะดินที่เปนตัวแทน ไดแก ความลาดชันของพื้นที่และปริมาณดินที่สูญเสีย
ู
ั
็
ู
(soil loss) พื้นที่ที่มีความลาดชันสูงโอกาสทดินจะถกกัดกรอนกเปนไปไดงายขึ้น เมื่อผิวหนาดินถกกดกรอน
ี่
ซึ่งสวนใหญเกิดจากอิทธิพลของน้ำ ดินจะถูกพัดพาไปโดยขบวนการไหลบาของน้ำทำใหธาตุอาหารพช
ื
ที่อยูในดินสูญเสียตามไปดวย รวมทั้งตะกอนที่เกิดขึ้นจะมีผลกระทบตอสภาพแวดลอมโดยทั่วไป
ี
่
้
ิ
3.3.2 การจำแนกชันความเหมาะสมของการใชทดนพชสิ่งบงชีทางภูมศาสตร
ิ
ื
้
1) การกำหนดระดับความเหมาะสมของคาพิสัย (Rating) สำหรับความตองการประเภท
การใชประโยชนที่ดิน
ความตองการของประเภทการใชประโยชนที่ดิน หมายถึง ความตองการดานคุณภาพ
ที่ดินหรือคุณลักษณะที่ดินของพืชแตละชนิด ซึ่งพืชแตละชนิดมีความตองการคุณภาพที่ดินเพื่อการ
เจริญเติบโตแตกตางกันไป เชน อุณหภูมิที่เหมาะสมตอการเจริญเติบโตของพืชชนิดหนึ่งจะถกกำหนดให
ู
มีคาพิสัยสูง และในทางตรงกันขามกันอุณหภูมิท่ทำใหพืชเจริญเติบโตชาหรือหยุดชะงักการเจริญเติบโต
ี
จะถูกกำหนดใหมีคาพิสัยต่ำสุด
2) การจำแนกชั้นความเหมาะสมของที่ดิน (Land Suitability Classification)
จากหลักการของ FAO Framework ไดจำแนกอันดับความเหมาะสมของที่ดินเปน
2 อันดับ (Order) คือ
1) อันดับที่เหมาะสม (Order S, suitability)
2) อันดับที่ไมเหมาะสม (Order N, not suitability)
และจาก 2 กลุมที่ไดรับแบงยอยออกเปน 4 ชั้น (class) ดังนี้
S1 : หมายถึง ชั้นที่มีความเหมาะสมสูง (Highly suitable)
S2 : หมายถง ชั้นที่มีความเหมาะสมปานกลาง (Moderately suitable)
ึ
S3 : หมายถึง ชั้นที่มีความเหมาะสมเล็กนอย (Marginally suitable)
N : หมายถึง ชั้นที่ไมมีความเหมาะสม (Not suitable)
ชั้นความเหมาะสมทั้ง 4 ชั้น สามารถกำหนดโดยพิจารณาเปรียบเทียบกับผลผลิตตาม
หลักเกณฑเดียวกันกับการกำหนดคาพิสัย ซึ่งแสดงไวในตารางที่ 3 - 1 โดยใชฐาน ดังนี้
S1 = 80 - 100 % optimum yield, S2 = 40 - 80 % optimum yield
S2 = 20 - 40 % optimum yield, N = นอยกวา 20 % optimum yield
แผนการใชที่ดินพืชบงชี้ทางภูมิศาสตร (GI) ของประเทศไทย กองนโยบายและแผนการใชที่ดิน