Page 31 - oil palm

จึงทําใหที่ราบนี้มีความสม่ําเสมอขนานไปกับชายทุง เราจึงอาจเรียกพื้นที่ดังกลาวนี้วา “ลาดราบ” ปกติพื้นที่

ลาดชายทุงดั้งเดิมที่เปนธรรมชาติในอดีตเปนบริเวณที่มีปาไมขึ้นหนาทึบ เนื่องจากบริเวณที่มีน้ําในดินที่ระบาย
จากที่ลาดเชิงเขามาสูที่ราบซึมซาบมาตลอดปจึงทําใหมีพืชพรรณหนาแนนและเขียวตลอดป ปจจุบันเนื่องจาก

พื้นที่ดังกลาวเปนถิ่นที่อาศัยของผูคนยานภาคกลางมานาน จึงไมพบเห็นปาไมแตจะเห็นเปนทองทุง บางครั้งจะ

เห็นมีตนไมเหลืออยูบาง พื้นที่นาดังกลาวมักเปนนาดอน ซึ่งสมัยกอนเรียกวา นาหวาน แตปจจุบันมีระบบ
ชลประทานมาชวย พื้นที่จึงถูกพัฒนาใชประโยชนหลายรูปแบบ เชน ทํานา ทําสวน เปนทุงเลี้ยงสัตว บางสวน

เปนปาละเมาะ เปนทุงหญา เปนตน

สันดอนฝงแมน้ํา เปนที่ดอนอีกประเภทหนึ่งซึ่งมีระดับสูงกวาบริเวณใกลเคียง ซึ่งเปน

ที่ราบในภาคกลาง ที่ดอนในที่นี้มีแนวยาวขนานไปกับสองฝงลําน้ํา เรียกวา “สันดอนฝงแมน้ํา” หรือ “คันดิน
ธรรมชาติ” (Natural Levee) เวลาน้ําหลากหรือน้ําทวมทุงในชวงปลายฤดูฝน สันดอนฝงแมน้ําจะไมถูกน้ําทวม จึง

ถือเปนภูมิปญญาทองถิ่นภาคกลางที่รูจักเลือกสรางบานเรือนบนสันดอนฝงแมน้ํามาแตดั้งเดิม สมัยกอนจึง

มักพบบานเรือนของคนภาคกลางอยูริมฝงแมน้ําทุกแมน้ําและรอบๆ ดานบนสันดอนฝงแมน้ํามักจะเปนที่ปลูก

ไมผลชนิดตางๆ เชน มะพราว หมาก มะมวง ขนุน ไมไผ เปนตน
(4) ภูมิประเทศภูเขา

ภาคกลางไดชื่อวา เปนดินแดนแหงที่ราบ ดังนั้นเมื่อพูดถึงภูมิประเทศที่เปนภูเขา จึงดู

เหมือนวามีนอยกวาภูมิภาคอื่นๆ แตภูมิประเทศที่เปนภูเขาในภาคกลางมีปรากฏใหเห็นโดยรอบของขอบที่ราบ
ภาคกลาง ซึ่งสวนหนึ่งเปนของขอบที่ราบสูงโคราช ในสวนที่เปนภูเขาของภาคกลางเองสวนใหญอยูใน

พื้นที่จังหวัดพิษณุโลก เพชรบูรณ ลพบุรี สระบุรี และนครนายก ซึ่งอยูฝงดานตะวันออกของที่ราบ สวนขอบ

ดานตะวันตกของที่ราบจะมีพื้นที่ภูเขาปรากฏใหเห็นในเขตจังหวัดสุโขทัย กําแพงเพชร นครสวรรค อุทัยธานี
และสุพรรณบุรี ลักษณะภูเขาของภาคกลางพอสรุปไดดังนี้

ภูเขาโดด เปนลูกเขาเล็กๆ หรือกลุมภูเขาเล็กๆ กระจายอยูตามขอบที่ราบภาคกลางโดยรอบ

และมีแนวผานกลางที่ราบในเขตจังหวัดลพบุรี-นครสวรรคที่เรียกวา ที่ดอนเขาโดด “ตากฟา-ตาคลี-พยุหะคีรี-

นครสวรรค” สวนใหญภูเขาโดดเหลานี้จะมีความสูงไมมาก เนื่องจากเปนภูเขาของหินรุนเกาประเภทหินแปร
หรือไมก็หินอัคนีพุที่แทรกซอนขึ้นมาจะมีหินตะกอนบางประเภทหินปูนและหินทราย แตก็เปนภูเขาเตี้ยๆ ที่

ไมไดถูกยกหรือดันตัวใหสูงขึ้นเหมือนภูเขาภาคอื่นๆ คงเหลือเปนซากเตี้ยของภูเขาที่เหลือจากการสึกกรอน

เปนสวนใหญ เชน กลุมเขาวงพระจันทร กลุมเขาวังเปล กลุมเขากลอยใจ กลุมเขาสอยดาว กลุมเขาหินกลิ้ง

กลุมเขาคอก กลุมเขาวง กลุมเขาสนามชัย กลุมเขาหลวง เปนตน
เทือกเขาสูง ในภาคกลางจะอยูในเขตภาคกลางตอนบน ที่ดูเปนเทือกเขาเปนทิวเขา ไดแก

เทือกเขาเพชรบูรณตะวันตก (เขตเพชรบูรณ-พิษณุโลก) ในเขตจังหวัดพิษณุโลกและเพชรบูรณ

วางตัวยาวเหนือ-ใต ลงมาถึงเขตจังหวัดลพบุรี เทือกเขานี้มีความสําคัญในฐานะที่เปนตนน้ําลําธารของแม
น้ําปาสักสวนหนึ่งและบางสวนของลําน้ําสาขาของแมน้ํานาน เชน แมน้ําวังทอง แมน้ําแควนอย ในเขต