Page 30 - oil palm

ตะวันออกและดานตะวันตกของทั้งสองฝง ซึ่งมีการผุสลายและถูกพัดพามาเปนตะกอนใหมอยูในลุมน้ํา

ตลอดเวลา
(2) ภูมิประเทศที่ลุม

พื้นที่ลุมโดยธรรมชาติ คือ พื้นที่ซึ่งมีน้ําขังเกือบทั้งปหรือเปนชวงระยะเวลาหนึ่งในรอบป

หรือเปนบางเวลา พื้นที่ภาคกลางซึ่งเปนพื้นที่ซึ่งมีระดับต่ําจะเปนที่รองรับน้ําและตะกอนที่มากับน้ํา ในที่

ราบดังกลาวจะมีแองแทรกสลับอยูบริเวณกลางทุง แองเหลานี้เราเรียกวา หนองหรือบึง แตที่ราบภาคกลาง
ตอนบนบางครั้งเรียกวา วัง หนองบึงในทองทุงจะรับน้ําที่เออลนจากแมน้ําในชวงน้ําหลากและขังไวจนถึงชวง

แลง เราจึงเรียกที่ลุมน้ําขังนี้วา ที่ลุมน้ําหลากหรือที่ลุมน้ําจืดหรือที่ลุมแมน้ํา บางบริเวณเปนพรุน้ําจืด บริเวณที่

ลุมน้ําหลากโดยธรรมชาติมักมีวัชพืชประเภทพืชน้ําขึ้นปกคลุมอยูทั่วไป เชน ผักตบชวา แหน ตนกก ตนออ

และหญาน้ําชนิดตางๆ แตปจจุบันเมื่อระบบลําน้ําตางๆ ถูกควบคุมดวยระบบชลประทาน น้ําที่เออลนตาม
ธรรมชาติถูกเปลี่ยนระบบไปบางจึงทําใหหนอง บึงตื้นเขิน มีการพัฒนาขุดลอกเพื่อใชประโยชนอยางอื่น

บริเวณภาคกลาง ยังมีที่ลุมน้ําขังอยางสม่ําเสมออีกบริเวณหนึ่ง คือ บริเวณใกลชายฝงทะเล

ที่ลุมบริเวณนี้จะรับน้ําทะเลที่เออลนเขามายามชวงเวลาที่ “น้ําขึ้น” และจะแหงในเวลา “น้ําลง” จึงเปน
บริเวณน้ําขึ้นลงที่เห็นไดทุกวัน เราจึงเรียกที่ลุมนี้วา “ที่ลุมชายฝง” หรือ “ที่ลุมน้ําเค็ม” หรือ “ที่ลุมน้ํากรอย”

บริเวณดังกลาวโดยธรรมชาติจะมีพืชพรรณน้ําเค็มและน้ํากรอยขึ้นอยูมากมาย ทั้งพืชยืนตน พืชลมลุก เชน

ตนจาก โกงกาง เสม็ด แสม ลําพู ลําแพน ตะบูน ตะบัน ปอทะเล สารภีทะเล โพทะเล ตีนเปดทะเล จิกทะเล
เปนตน ปจจุบันพื้นที่ลุมน้ําชายฝงถูกบุกรุก ถากถาง เปลี่ยนแปลงเปนพื้นที่ทําฟารมน้ํากรอย น้ําเค็ม เปน

บอตกกุง บอปลา ซึ่งสรางปญหาใหกับพื้นที่ชายฝงทั้งปจจุบันและอนาคต

(3) ภูมิประเทศลาดดอน

ภูมิประเทศลาดดอน คือ บริเวณพื้นที่ที่แทรกอยูระหวางแนวชายขอบภูเขากับขอบที่ราบ
โดยรอบที่ราบภาคกลางตอนบนและที่ราบภาคกลางตอนลางมีแนวพื้นที่ซึ่งปกติน้ําจะไมขัง พื้นที่ดังกลาวจะ

รับน้ําจากลาดไหลเขาระบายสูที่ราบลุม จึงเรียกพื้นที่ดังกลาววาเปนพื้นที่ลาดดอน ซึ่งพื้นที่ลาดดอนจะมี 2

ลักษณะสําคัญ คือ ลาดเชิงเขา กับ ลาดชายทุง

พื้นที่ลาดเชิงเขา จะมีความลาดมากกวาลาดชายทุง คือ พื้นที่สวนที่อยูติดชายขอบเขา ปกติจะ
มีรองน้ําไหลระบายเปนเสนตรงในทิศทางเดียวกับความลาด รองน้ําไหลนั้นมักจะทําใหที่ลาดขาดตอนจาก

กัน กลายเปนที่ดอนที่เปนสวนๆ ตอจากนั้นพื้นที่แตละสวนดังกลาวจะพัฒนาปรับแตงรูปทรงสัณฐานเปนลูก

เนินหรือเปนโคก บางครั้งอาจเรียกพื้นที่ดังกลาววา “ลาดลูกเนิน” ปกติโดยธรรมชาติดั้งเดิมจะปกคลุมดวย
ปาไมประเภทตางๆ ประเภทปาผลัดใบบนเนิน บนโคกและเปนปาดิบในบริเวณรองหรือที่ลุมระหวางเนิน

ปจจุบันพื้นที่ดังกลาวมักถูกถางเปนพื้นที่ทําไร เชน ไรขาวโพด ไรออย ไรขาวฟาง ไรทานตะวัน ไรสับปะรด

เปนตน ในบางพื้นที่พัฒนาเปนสวนผลไม เชน สวนมะมวง ขนุน เปนตน และบางพื้นที่ทําเปนทุงปศุสัตว
พื้นที่ลาดชายทุง เปนพื้นที่ที่อยูถัดจากที่ลาดเชิงเขาตอกับพื้นที่ราบ (ทองทุง) ปกติรองน้ําที่ไหล

ผานสูที่ราบหรือทองทุงจะไมพัฒนาในทางลึกมากนัก จึงทําใหภูมิประเทศเหลานี้ไมถูกแบงเปนเนินเปนโคก