Page 25 - oil palm

(2) ภูมิประเทศลาดเชิงเขา ลูกเนิน และเขาเตี้ย

เปนลักษณะภูมิประเทศที่ลดระดับจากพื้นที่ภูเขาลงมา โดยมีระดับสูงตั้งแต 200-300 เมตร ภูมิ
ประเทศเขตนี้จะสัมพันธกับพื้นที่สวนยางพารา พืชเศรษฐกิจหลักของคนในภาคใต โดยพื้นที่ลาดเชิงเขา ลูก

เนิน และเขาเตี้ยที่สําคัญที่มีพื้นที่มากที่สุดอยูในเขตติดตอของ 3 จังหวัด ไดแก จังหวัดกระบี่ ตรัง และ

นครศรีธรรมราช คือ บริเวณเขาสามจอม นอกจากนี้ยังพบภูมิประเทศเหลานี้กระจายอยูโดยทั่วไปลดระดับ

ลงมาจากพื้นที่ภูเขา ภูมิประเทศลาดเชิงเขา ลูกเนินและเขาเตี้ย ที่สําคัญ ไดแกบริเวณโดยรอบเขาพนมเบญจา
จังหวัดกระบี่ บริเวณพื้นที่ระหวางปลายพระยา-บานตาขุน จังหวัดกระบี่-จังหวัดสุราษฎรธานี บริเวณพื้นที่ระหวาง

ลําทับ-บางขัน จังหวัดกระบี่-จังหวัดนครศรีธรรมราช บริเวณพื้นที่ระหวางนาหมอม-นาทวี-สะเดา จังหวัด

สงขลา บริเวณพื้นที่ระหวางนาทวี-สะบายอย จังหวัดสงขลา

(3) ภูมิประเทศชายฝงและกลุมเกาะ
ที่ราบชายฝงทะเลของคาบสมุทรภาคใตทั้ง 2 ดาน มีลักษณะที่แตกตางกันคอนขางมาก โดย

แยกพิจารณาไดดังนี้

ชายฝงดานตะวันออกหรือชายฝงทะเลดานอาวไทย อยูในเขตจังหวัดชุมพร สุราษฎรธานี
นครศรีธรรมราช พัทลุง สงขลา ปตตานี ยะลา และนราธิวาส ลักษณะของชายฝงเปนชายฝงทับถมที่เปนอิทธิพล

ของทะเล ทําใหมีชายหาดสันทรายเกาใหมและที่ลุมระหวางสันทรายมากมาย พื้นที่ราบชายฝงมีพื้นที่

มากกวาชายฝงดานตะวันตก โดยเขตที่ราบดอนจะเปนพื้นที่สวนยางพารา ที่ราบเปนสวนผลไมและที่นา ตาม
ชายฝงหาดทรายเปนสวนมะพราว มีปาพรุน้ํากรอยขึ้นโดยทั่วไปสลับดวยปาชายเลนบางในบางชวง

นอกจากนี้พบวา ระบบแมน้ําเปนสายที่มีความยาวมากกวาชายฝงดานตะวันตก วางตัวเกือบตั้งฉากกับชายฝง มี

แนวของสันทรายทั้งใหมและเกาปรากฏอยู มีสันดอนจงอยทราย (Sand Spit) บริเวณแหลมตะลุมพุก จังหวัด

นครศรีธรรมราช และแหลมโพธิ์ จังหวัดปตตานี มีอาวที่สําคัญ คือ อาวสวี อาวบานดอน และอาวปากพนัง
มีทะเลภายใน คือ ทะเลสาบสงขลา ขณะที่เกาะในทะเลภาคใตฝงตะวันออกมีจํานวนนอย โดยเกาะที่มีขนาด

ใหญ ไดแก เกาะสมุย เกาะพงัน สวนเกาะขนาดเล็ก ไดแก เกาะบริเวณทะเลชุมพร เปนตน

ที่ราบชายฝงตะวันตกหรือชายฝงทะเลอันดามัน อยูในเขตจังหวัดระนอง พังงา ภูเก็ต กระบี่

ตรัง และสตูล เปนชายฝงที่มีไหลทวีปแคบ ภูเขาอยูชิดติดกับชายฝงทะเล ลักษณะชายฝงเวาๆ แหวงๆ ไม
เปนระเบียบ เปนชายฝงที่สัมพันธกับพื้นที่หินปูนกับหินแกรนิต แมน้ําเปนสายสั้นๆ ปรากฏแนวของพื้นที่

ปาชายเลนอยูโดยทั่วไปตามแนวชายฝงตั้งแตจังหวัดระนองจนถึงจังหวัดสตูลลักษณะเดนอีกอยางหนึ่งของ

ชายฝงดานนี้ คือ เกาะและกลุมเกาะตางๆ ซึ่งแบงออกเปน 2 กลุมใหญ คือ เกาะที่มีหินแกรนิตเปนหินฐาน
ตั้งแตจังหวัดระนองถึงจังหวัดภูเก็ตและเกาะหินปูนตั้งแตจังหวัดพังงาถึงจังหวัดสตูล ยกเวน เกาะตะรุเตาที่

เปนหินในกลุมหินตะรุเตาและเกาะอาดัง เกาะราวี ที่เปนเกาะหินแกรนิต กลุมเกาะเหลานี้ตางเปนสถานที่

ทองเที่ยวที่สําคัญของภาคใตและของประเทศไทย เชน เกาะภูเก็ต หมูเกาะสุรินทร หมูเกาะสิมิลัน เกาะตะรุ
เตา เกาะพีพี เปนตน

2.1.2 ภาคตะวันออก