Page 20 - oil palm

1-4

2) ขอมูลทุติยภูมิ (Secondary Data) ไดแก ขอมูลทางดานเศรษฐกิจและสังคม ตลอดจน

ขอมูลทางดานแผนงาน ยุทธศาสตร และนโยบายตางๆ ที่เกี่ยวของกับพืชเศรษฐกิจปาลมน้ํามันโดยการ

รวบรวมขอมูลตางๆ จากหนวยงานที่เกี่ยวของ

1.4.3 การนําเขาและวิเคราะหขอมูล
การนําเขาและวิเคราะหขอมูล เปนการเก็บและวิเคราะหขอมูลดวยระบบคอมพิวเตอรและใช

โปรแกรมสําเร็จรูปตางๆ เชน Microsoft office, และ Excel เปนตน ซึ่งการวิเคราะหขอมูลจะทําการวิเคราะห

ขอมูลเฉพาะดาน มีรายละเอียดดังนี้
1) การประเมินคุณภาพที่ดินแยกตามกลุมชุดดินพรอมทั้งจัดทําแผนที่ความเหมาะสม

ของพืชเศรษฐกิจปาลมน้ํามัน โดยจําแนกระดับความเหมาะสมของที่ดิน เปน 4 ระดับคือ

S1 หมายถึง ชั้นที่มีความเหมาะสมสูง

S2 หมายถึง ชั้นที่มีความเหมาะสมปานกลาง
S3 หมายถึง ชั้นที่มีความเหมาะสมเล็กนอย

N หมายถึง ชั้นที่ไมมีความเหมาะสม

ซึ่งการประเมินคุณภาพที่ดินสําหรับปาลมน้ํามันแยกเปน 2 กรณี คือ ประเมินตาม
ลักษณะการใชที่ดินเพื่อปลูกปาลมน้ํามันปกติและประเมินตามลักษณะการใชที่ดินเพื่อการปลูกปาลมน้ํามัน

ในพื้นที่ที่มีการยกรองซึ่งจะพบในพื้นที่ลุม

2) ซอนทับแผนที่กลุมชุดดิน สภาพการใชที่ดิน เขตปาไมตามกฎหมายและมติ
คณะรัฐมนตรี ความเหมาะสมของที่ดิน ขอบเขตการปกครอง แผนที่เสนชั้นน้ําฝนโดยใชโปรแกรมใน

ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร

3) สรางเงื่อนไขเพื่อกําหนดเขตการใชที่ดินปาลมน้ํามัน โดยมีหลักการดังตอไปนี้
- การกําหนดเขตการใชที่ดินเพื่อปลูกปาลมน้ํามันตองอยูนอกเขตปาไมตามกฎหมาย

และภายใตขอหามการใชที่ดินเพื่อการเกษตรกรรมตามมติคณะรัฐมนตรี (เขตปาไมตามกฎหมาย ที่ใชศึกษา

เปนเขตโดยประมาณเทานั้นไมสามารถอางอิงทางกฎหมายไดเพื่อความถูกตองควรตรวจสอบกับหนวยงาน

ที่รับผิดชอบกอนนําไปใชจริง)
- พิจารณาพื้นที่ปลูกปาลมน้ํามันจริงในปจจุบันที่อยูนอกเขตปาไมตามกฎหมายและ

ภายใตขอหามการใชที่ดินเพื่อการเกษตรกรรมตามมติคณะรัฐมนตรีของแตละระดับความเหมาะสม

พรอมกันนี้ยังพิจารณาถึงเขตพื้นที่มีศักยภาพเพื่อรองรับขยายพื้นที่ปลูกปาลมน้ํามันโดยพิจารณาจาก

พื้นที่ปลูกยางพาราปจจุบันในที่ลุมต่ําที่มีความเหมาะสมสําหรับปาลมน้ํามันที่อยูในระดับความเหมาะสม
S1 (M) และ S2 (M)