Page 134 - Plan GI

3-86

ระดับจังหวัด ภายใตคณะอนุกรรมการพัฒนาการเกษตรและสหกรณของจังหวัด ที่มีผูวาราชการจังหวัด

เปนประธาน เพื่อนำไปปฏิบัติใหเกิดเปนรูปธรรมตอไป
3.4.3 กฎหมายที่เกี่ยวของในการผลิตสิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตร
มีรายละเอียดของกฎหมายที่เกี่ยวของดังนี้

1) กฎกระทรวงกำหนดรายชื่อประเภทสินคาเฉพาะอยางและกำหนดหลักเกณฑและ
วิธีการในการใชสิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรที่เหมือนหรือพองกัน พ.ศ. 2547
2) กฎกระทรวงกำหนดอัตราคาธรรมเนียมเกี่ยวกับสิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตร พ.ศ. 2547
3) กฎกระทรวงวาดวยหลักเกณฑและวิธีการเกี่ยวกับการขอขึ้นทะเบียน การประกาศ

โฆษณา การคัดคานและการโตแยงคำคัดคานการขึ้นทะเบียน การอุทธรณ และการแกไขหรือเพิกถอน
ทะเบียนสิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตร พ.ศ. 2547
4) พระราชบัญญัติคุมครองสิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตร พ.ศ. 2546

เนื่องจากประเทศไทยมีนโยบายที่จะใหความคุมครองสิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรเพื่อปองกันมิให
ประชาชนสับสนหรือหลงผิดในแหลงภูมิศาสตรของสินคา โดยกำหนดใหมีการขอขึ้นทะเบียนสิ่งบงชี้

ทางภูมิศาสตรสำหรับสินคาที่มาจากแหลงภูมิศาสตรและหามการใชสิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรอันจะทำให
เกิดความสับสนหรือหลงผิดในแหลงภูมิศาสตรอันแทจริงของสินคาที่ระบุในทะเบียน ในขณะเดียวกัน
นโยบายดังกลาวเปนการอนุวัติการตามพันธกรณีที่ประเทศไทยมี ตามการตกลงวาดวยสิทธิในทรัพยสิน
ทางปญญาที่เกี่ยวกับการคาในภาคผนวกทายความตกลงมารราเกซจัดตั้งองคการการคาโลกดวย

แตกฎหมายไทยยังไมเพียงพอที่จะรองรับนโยบายการใหความคุมครองและรองรับพันธกรณีดังกลาวได
จึงตองมีการออกพระราชบัญญัติคุมครองสิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตร พ.ศ. 2546 โดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
เลม 120 ตอนที่ 108ก มีผลใชบังคับเมื่อพนกำหนด 180 วัน นับแตวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
31 ตุลาคม 2546 เปนตนมา รายละเอียดของพระราชบัญญัติคุมครองสิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตร พ.ศ. 2546

โดยสรุปไดดังนี้
พระราชบัญญัติคุมครองสิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตร พ.ศ. 2546 ไดกำหนดนิยามของ “สิ่งบงชี้
ทางภูมิศาสตร” วาหมายความถึง ชื่อ สัญลักษณ หรือสิ่งอื่นใดที่ใชเรียกหรือใชแทนแหลงภูมิศาสตรและ

ที่สามารถบงบอกวาสินคาที่เกิดจากแหลงภูมิศาสตรนั้นเปนสินคาที่มีคุณภาพ ชื่อเสียง หรือคุณลักษณะ
เฉพาะของแหลงภูมิศาสตรดังกลาว ซึ่งจะเห็นไดวาเปนการพิจารณาโดยมุงเนนที่ตัวสินคาเปนสำคัญ
สิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรที่ขอขึ้นทะเบียนสำหรับสินคาใดตองไมมีลักษณะอยางใดอยางหนึ่ง
ดังตอไปนี้ คือ
1) เปนชื่อสามัญของสินคาที่จะใชสิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรนั้น เพราะมีวัตถุประสงคที่จะใหมี

ลักษณะเฉพาะที่จะเปนการบงชี้ถึงแหลงของสินคานั้น ๆ หากระบุชื่อสามัญจะทำใหไมมีการบงชี้ถึง
แหลงที่มาของสินคานั้น
2) เปนสิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรที่ขัดตอความสงบเรียบรอยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน

หรือนโยบายแหงรัฐเพราะไมตองการสงเสริมใหมีสิ่งบงชี้ดังกลาว
กรณีที่เปนสิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรของตางประเทศ พ.ร.บ.นี้ก็ใหความคุมครองเชนกัน แตตองปรากฏ
หลักฐานชัดเจนวาเปนสิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรที่ไดรับความคุมครองตามกฎหมายของประเทศนั้นและ

โครงการแผนการใชที่ดินพืชบงชี้ทางภูมิศาสตร (GI) ของประเทศไทย กองนโยบายและแผนการใชที่ดิน