Page 149 - แผนการใช้ที่ดินจังหวัดสุราษฎร์ธานี

4-31

(2) เขตอุตสาหกรรมเหมืองแร เนื้อที่ 11,739 ไร หรือรอยละ 0.19 ของเนื้อที่จังหวัด
สุราษฎรธานี ชนิดแรที่ไดประทานบัตรเหมืองแร คือ โดโลไมท หินอุตสาหกรรมชนิดหินปูนเพื่อการกอสราง

ยิปซั่มและแอนไฮไดรต
การจัดการ
มีมาตรการปองกันและแกไขผลกระทบสิ่งแวดลอม และมาตรการติดตามตรวจสอบ
คุณภาพสิ่งแวดลอม ดังนี้

(2.1) ทําแนวกันชนเหมืองแร ฟนฟูสภาพพื้นที่ที่ใชทําเหมืองควบคูไปกับการทําเหมือง
รักษาพืชพรรณที่มีอยูเดิม พรอมปลูกไมยืนตนโตเร็วทรงสูงที่เหมาะสมกับทองถิ่น พรอมดูแลรักษาตนไม
ใหมีความเจริญเติบโต เพื่อเพิ่มพื้นที่สีเขียวในพื้นที่
(2.2) สงเสริมความรู ความเขาใจในการทําเหมืองแร ใหกับชุมชนที่อยูใกลเคียง เพื่อลด
ปญหาการตอตานของชุมชน และใหการประกอบอุตสาหกรรมแรเปนที่ยอมรับของสังคม และเปนมิตรกับ

สิ่งแวดลอม
(2.3) สงเสริม สนับสนุนชุมชนในพื้นที่ใหมีความเขมแข็ง มีสวนรวมในการติดตาม
ตรวจสอบและเฝาระวังคุณภาพสิ่งแวดลอมและการระบายมลพิษจากแหลงกําเนิดไดอยางตอเนื่อง
4.1.5 พื้นที่แหลงน้ํา เนื้อที่ 194,702 ไร หรือรอยละ 2.42 ของเนื้อที่จังหวัดสุราษฎรธานี กําหนดจาก

การสํารวจสภาพการใชที่ดินจังหวัดสุราษฎรธานี ป 2561 โดยกลุมวิเคราะหสภาพการใชที่ดิน กองนโยบาย
และแผนการใชที่ดิน กรมพัฒนาที่ดิน แบงพื้นที่แหลงน้ําออกเปน 2 เขตยอย คือ

(1) พื้นที่แหลงน้ําตามธรรมชาติ เนื้อที่ 55,181 ไร หรือรอยละ 0.69 ของเนื้อที่จังหวัด
สุราษฎรธานี ไดแก แมน้ําตาป แมน้ําพุมดวง ลําน้ํา ลําคลองตางๆ ทะเล
(2) พื้นที่แหลงน้ําผิวดินที่สรางขึ้น เนื้อที่ 139,521 ไร หรือรอยละ 1.73 ของเนื้อที่จังหวัด

สุราษฎรธานี ไดแก อางเก็บน้ําเขื่อนรัชชประภา บอน้ําในไรนา คลองชลประทาน
การจัดการ

(1) สํารวจพื้นที่ กําหนดขอบเขตและจัดทําแนวเขตพื้นที่แหลงน้ําใหชัดเจน ถาเปนที่ดินของ
รัฐ เรงรัดใหออกหนังสือสําคัญสําหรับที่หลวง

(2) ฟนฟู และอนุรักษพื้นที่ตนน้ํา ควบคุม รักษาตนน้ําลําธาร ไมใหมีการตัดไมทําลายปา
อยางเด็ดขาด พรอมทั้งปลูกปาบริเวณตนน้ําลําธาร ปองกันการชะลางพังทลายของดิน ซึ่งเปนสาเหตุ

การตื้นเขินของแหลงน้ํา
(3) ประกาศเขตพื้นที่คุมครองสิ่งแวดลอม พื้นที่มีระบบนิเวศทางน้ําที่มีความอุดมสมบูรณ
และ/หรือพื้นที่ที่มีแนวโนมถูกทําลาย เพื่อบังคับใชกฎหมายอยางเครงครัด

(4) เฝาระวัง ควบคุมและลดปริมาณน้ําทิ้งจากชุมชน อุตสาหกรรมและเกษตรกรรม ลงสูแหลงน้ํา
เพื่อประโยชนในการใชอุปโภคบริโภค และการดํารงชีวิตของสัตวน้ํา

(5) ปองกันการบุกรุกทําลายแหลงน้ําสาธารณะ สงวน รักษาไวเปนแหลงเพาะพันธุสัตวน้ํา
พืชอาศัย แหลงอาหารของสัตวน้ํา เปนแหลงรับน้ําตามธรรมชาติที่กักเก็บและชะลอการไหลของน้ํา

เพื่อปองกันน้ําทวมและภัยแลง
(6) บํารุงรักษา ปรับปรุง และขุดลอกแหลงน้ําที่ตื้นเขิน เพื่อเพิ่มความจุในการกักเก็บน้ําสงเสริม

สนับสนุนใหชุมชนทองถิ่นมีสิทธิในการมีสวนรวมจัดการแหลงน้ําในพื้นที่
(7) ควรมีการเพาะเลี้ยงสัตวน้ํา และปลอยสัตวน้ําวัยออนลงสูแหลงน้ําเปนประจําทุกป