Page 219 - แผนการใช้ที่ดินจังหวัดกาฬสินธุ์ 2566

5-29


แยกเอาอนุภาคหรือสารอาหารของแบคทีเรียที่ปนเปอนออกกอนเขาสูถังเก็บ จากนั้น ฆาเชื้อซึ่งวิธีที่นิยม
ใชคือการใชสารฆาเชื้อชนิดที่มีคลอรีนหรือโบรมีนเปนสวนประกอบ แตน้ำที่ผานการบำบัดแลว
ิ
อาจเปลี่ยนสีและอาจมีคุณสมบัตกัดกรอนเนื่องจากการตกคางของสารเคมีจากการบำบัด จึงตองม ี
การทดสอบความใสของน้ำ แบคทีเรียในน้ำ และระดับคลอรีน สามารถนำน้ำนี้มาใชอุปโภค เชน รดตนไม 

น้ำลางรถ หรือน้ำสำหรับชักโครกสุขภัณฑ 
3) การบำบัดน้ำเสียจากโรงงานอุตสาหกรรม น้ำเสียจากโรงงาน
ี่
ี่
ั้
อุตสาหกรรมเปนน้ำเสียทมีสิ่งสกปรกและสารปนเปอนในปริมาณทมากกวาน้ำเสียจากแหลงชุมชน ทงนี้
สิ่งสกปรก และสารปนเปอนดังกลาวจะแตกตางกันไปตามประเภทธุรกิจของโรงงานอุตสาหกรรมนั้น ๆ
ซึ่งการบำบัดดวยกรรมวิธีทางชีวภาพเพียงอยางเดียวไมเพียงพอ เนื่องจากสารเคมีและสารละลาย
ไมสามารถกำจัดใหหมดไปดวยกรรมวิธีดังกลาวได ดังนั้น ระบบการบำบัดน้ำเสียสำหรับโรงงาน
ั
อุตสาหกรรมจึงตองอาศัยวิธีการทางเคมีที่มีความยุงยากและซับซอนมากยิ่งขึ้น โดยจำเปนตองอาศย
กรรมวิธีการบำบัดทางกายภาพและการกำจัดตะกอน

ั
4) การประกาศใชพระราชบัญญตทรัพยากรน้ำ พ.ศ. 2561 ในราชกจจา
ิ
ิ
นุเบกษา เลมที่ 135 ตอน 112ก เมื่อวันที่ 28 ธันวาคม 2561รัฐควรมีนโยบาย ชวยเหลือเกษตรกร
ี
ี่

คือในเขตชลประทานและ เขตเกษตรยังชีพ เกษตรกรทมพื้นทถอครองมากวาหรือเทากบ 10 ไร รัฐควร
ั
ี่
ื
สนับสนุนบอน้ำในไรนาของกรมพัฒนาที่ดิน ทุกครัวเรือนเพื่อลดความเสี่ยงในการขาดแคลนน้ำ
ิ
และฝนทงชวง เปนพื้นที่รับน้ำทวม/แกมลิงได และควรชดเชยคาเสียหายจากบริหารภาครัฐใหเหมะสม
้
ี
่
5.2.2.4 พนทเมือง และชุมชนเมืองนาอยู
้
ื
ี
ื
1) การพัฒนาเมองนาอยู ในปจจุบันเมืองนาอยูมความหมายกวาง คือ เปนเมอง
ื
ที่มีผูบริหารระดับสูงและ ชุมชนที่มีวิสัยทัศนกวางไกล สามารถมองเห็นการเปลี่ยนแปลงที่จะกอใหเกิด
ั
ผลดีตอชุมชนในอนาคต สำนักงานคณะกรรมการพฒนาเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติ (2546) ไดกำหนด
ั
กรอบความคิดในการพฒนาเมองนาอยูและชุมชนนาอยู รวมกับหนวยงานตาง ๆ ที่เกี่ยวของ โดยกำหนดให
ื
เมืองนาอยูหรือ ชุมชนนาอยูมีลักษณะสำคัญ 5 ดาน ประกอบดวย 1) ดานสังคม 2) ดานเศรษฐกิจ
3) ดานกายภาพ 4) ดานสิ่งแวดลอม 5) ดานการบริหารและการจัดการ ซึ่งจะทำใหทุกคนในเมืองมีสุขภาพ
อนามัยที่ดีมีสิ่งแวดลอม สังคมที่ดีและมีคุณภาพชีวิตที่ดี องคการอนามัยโลก (World Health
ื
Organization) ไดกำหนดลักษณะของเมืองนาอยูไว 11 ประการ คอ
(1) การรักษาความสะอาดดานกายภาพและสิ่งแวดลอมที่มีคุณภาพ
รวมทั้งคุณภาพของที่อยู อาศัย
(2) ระบบนิเวศท่ยึดโยงการอยูรวมกันระหวางพืช สัตว และสิ่งแวดลอม
ี

ที่สามารถอยูรวมกันอยางสมดุลยอยางยั่งยืนนาน
(3) ชุมชนมีความเกื้อกูลและไมเอารัดเอาเปรียบซึ่งกันและกัน
(4) ประชาชนมีสวนรวมอยางกวางขวางในการกำหนดควบคุมและ
ตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องที่มีผลกระทบตอคุณภาพชีวิตสุขภาพอนามัยและการกินดีอยูดี
(5) การตอบสนองความจำเปนขั้นพื้นฐาน (อาหาร น้ำ ที่พักอาศัย รายได
ความปลอดภัยและการมีงานทำ