Page 214 - แผนการใช้ที่ดินจังหวัดกาฬสินธุ์ 2566

5-24

ชุมชนไมมีคาเพื่อเกษตรกร สำหรับไมทางเศรษฐกิจ มีทั้งหมด 58 ชนิด ประกอบดวย ไมสัก พะยูง

ี
ี

ิ
ี




ชิงชัน กระซก กระพ้เขาควาย สาธร แดง ประดปา ประดบาน มะคาโมง มะคาแต เค่ยม เคยมคะนอง
ู
ู
่
ู
็
ี
ี

ี
ี
ุ
เตง รัง พะยอม ตะเทยนทอง ตะเทยนหิน ตะเทยนชันตาแมว ไมสกลยาง สะเดา สะเดาเทยน ตะก ยมหิน
ยมหอม นางพญาเสือโครง นนทรี สัตบรรณ ตีนเปดทะเล พฤกษ ปบ ตะแบกนา เสลา อินทนิลน้ำ
ตะแบกเลือด นากบุด ไมสกลจำป แคนา กลปพฤกษ ราชพฤกษ สุพรรณิการ เหลืองปรีดียาธร มะหาด
ุ

ั

มะขามปอม หวา จามจุรี พลับพลา กันเกรา กะทังใบใหญ หลุมพอ กฤษณา ไมหอม เทพทาโร ฝาง

ุ
ุ
ุ

ไผทกชนิด ไมสกลมะมวง ไมสกลทุเรียน และมะขาม (สำนักสงเสริมการปลูกปา, 2562)
5.2.2.2 พื้นที่เกษตรกรรม การใชและอนุรักษพื้นที่เกษตร ที่เกษตรกรใชผลิตพืชผล
และใหเกษตรกรมีความมั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืน เพื่อความมั่นคงทางอาหารและพลังงาน และอนุรักษ 
ความหลากหลายทางชีวภาพ พืชสมุนไพร ระบบนิเวศดินใหสมบูรณ ดังนี้
1) ปรับปรุงทรัพยากรดินเพื่อการเกษตร โดยการเพิ่มการใชปุยอินทรีย เชน
ปุยพืชสด ปุยหมัก ปุยคอก และน้ำหมักชีวภาพ เปนตน รวมกับการใชปุยเคมีอยางมีประสิทธิภาพ
และสงเสริมการทำปุยอินทรียและน้ำหมักชีวภาพ (กรมพฒนาทีดน, 2553ก)
ั
ิ
่
2) สงเสริมใหมีมาตรการอนุรักษดินและน้ำ เพื่อเพิ่มความอุดมสมบูรณ
ของดิน เชน การไมเผาตอซัง การปลูกหญาแฝก และทำแนวคันดิน ในการชะลอเก็บกักน้ำโดยเฉพาะ
ในพื้นที่มีความลาดชันสูง (กรมพัฒนาที่ดิน)
3) สรางแหลงน้ำในไรนานอกเขตชลประทานใหมากขึ้น เพื่อลดความเสี่ยง
ในชวงเวลาฝนทิ้งชวงและใชชวยระบายน้ำเปนแกมลิงในชวงเวลาฝนตกหนัก รวมทั้งขุดลอกแหลงน้ำ
สาธารณะ เพื่อเตรียมเก็บกักน้ำไวใชในฤดูแลง
4) ใหความรูแกเกษตรกรในการใชน้ำเพื่อการเกษตรใหเกิดประโยชน
สูงสุดและมีการวางแผนการเพาะปลูกพืชใหสอดคลองกับน้ำตนทุน
5) เกษตรกรควรรวมกลุมกันพัฒนาสินคาเกษตรใหไดใบรับรองสิ่งบงชี้
ทางภูมิศาสตร (Geographical Indications หรือ GI) เพื่อมูลคาสินคาเกษตร สินคาที่ใชสิ่งบงชี้
ทางภูมิศาสตรมักจะเปนสินคาทมีชื่อเสียงและไดรับความนิยม เนื่องจากมีคุณสมบัติพิเศษหรือมลักษณะ
ี่
ี

เฉพาะที่เกิดจากอิทธิพลสิ่งแวดลอมทางภูมิศาสตร เชน สภาพแวดลอม ดิน ฟา อากาศ ของแหลง
ิ
ิ
ั
ภูมิศาสตรนั้น ๆ ตลอดจนทกษะความชำนาญและภูมปญญาของกลุมชนท่อาศยอยูในแหลงภูมศาสตรนัน ๆ
้
ั

ี
ี
ประกอบดวย สิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรมความแตกตางจากทรัพยสินทางปญญาประเภทอื่น กลาวคอ ผูเปน
ื

เจาของไมใชบุคคลหนึ่งบุคคลใดแตเปนกลุมชุมชนที่เปนผูผลิตหรือผูประกอบการในพื้นที่ทางภูมิศาสตรนั้น ๆ
ี

่
ี
ซึ่งจะสงผลใหผูผลิตทีอาศัยอยูในสถานท่หรือแหลงภูมิศาสตร และผูประกอบการเกี่ยวกับสินคาท่ใช
้
ิ

สิงบงชีทางภูมศาสตรนันเทานัน ทมีสิทธิผลิตสินคาดังกลาวโดยใชชือทางภูมศาสตรนั้นได ผูผลิตคนอื่น
่

ี
้
่
่
ิ
้

ที่อยูนอกแหลงภูมิศาสตรจะไมสามารถผลิต สินคาโดยใชชื่อแหลงภูมิศาสตรเดียวกันมาแขงขันได
สิทธิในลักษณะดังกลาวนี้นักวิชาการบางทานเรียกวา “สิทธิชุมชน” ซึ่งไมสามารถนำสิทธิที่ไดรับไป
อนุญาตใหบุคคลอื่นใชตอได ผูที่อยูในพื้นที่แหลงภูมิศาสตรเทานั้นที่มีสิทธิใช สิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรนี ้
อาจแบงไดเปน 2 ลักษณะคือ (กรมทรัพยสินทางปญญา, 2559)
(1) สิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรโดยตรง (Direct Geographical Indication)
กลาวคือ เปนชื่อทางภูมิศาสตรที่เกี่ยวของกับสินคานั้น ๆ โดยตรง เชน ไชยา เพชรบูรณ เปนตน