Page 30 - รายงานสำรวจทะเบียนรายชื่อพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระดับท้องถิ่น จังหวัดสกลนคร

3-6

3.1.16 การพัฒนาที่ดิน (Land development) มีความหมายวา การกระทำใดๆ ตอดินหรือ

ี
ิ
ที่ดินเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและคุณภาพของดนหรือท่ดินหรือเพื่อเพิ่มผลผลิตทางการเกษตรใหสูงขึ้น
และหมายความรวมถงการปรับปรุงบำรุงดินหรือที่ดินทขาดความอุดมสมบูรณตามธรรมชาติ หรือขาดความ

ึ
ี่
อุดมสมบูรณเพราะการใชประโยชน การอนุรักษดินและน้ำเพื่อรักษาดุลธรรมชาติหรือเพื่อความ
ี่
เหมาะสมในการใชที่ดินเพื่อการเกษตร (กรมพัฒนาที่ดิน, 2552) ดังนั้น พอแบงหลักการพัฒนาทดินออก
ไดเปน 2 อยางดังนี้ (1) สงเสริมใหมีการนำที่ดินที่ยังไมเคยใชประโยชนใหมาอยูในรูปที่ใชประโยชนใน
กิจกรรมตางๆ เชนดานเกษตรกรรมอุตสาหกรรมพาณิชยกรรมและที่อยูอาศัยเปนตน (2) สงเสริมให
ที่ดินที่ใชประโยชนอยูแลวใหไดรับประโยชนหรือผลตอบแทนอยางเต็มที่โดยวิธีปรับปรุงบำรุงดินดวย

วิธีการตางๆ (ศรัญณุพงศ, 2560) การพัฒนาที่ดิน เปนการบริหารจัดการ และดำเนินการ หรือปฏิบัติตอดิน
หรือที่ดินเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและคุณภาพของดินหรือที่ดิน หรือเพื่อเพิ่มผลผลิตทางการเกษตรให
สูงขึ้น โดยการบูรณาการงานอนุรักษดินและน้ำ รวมถึงการปรับปรุงดินหรือที่ดินที่ขาดความอุดมสมบูรณ 
ี่

ตามธรรมชาติหรือขาดความอุดมสมบูรณเพราะการใชประโยชนในทดิน เพื่อฟนฟูรักษาสมดุลธรรมชาติ
และวางแผนการใชประโยชนที่ดินทดินเพอการเกษตรอยางยั่งยืน ดังนั้น จึงสามารถแบงหลักการพฒนา
ั
ี่
ื่

ที่ดินออกไดเปน 2 ประเภท ดังนี้ 1) การพัฒนาที่ดินที่ยังไมเคยใชประโยชนใหมาอยูในรูปทใชประโยชน
ี
่
ในกิจกรรมตางๆ เชน ดานเกษตรกรรม อุตสาหกรรม พาณิชยกรรม และที่อยูอาศัย เปนตน 2) การพัฒนา
ที่ดินที่ใชประโยชนอยูแลวใหไดรับผลตอบแทนอยางเต็มที่ โดยการอนุรักษดินและน้ำ รวมถึงการฟนฟ ู
ปรับปรุงบำรุงดินดวยวิธีการตางๆ เพื่อการใชประโยชนอยางยั่งยืน

3.1.17 การวางแผนการใชที่ดิน (Land Used Planning) เปนกระบวนการดำเนินงานที่มง
ุ
ี่
แนะนำและแสดง ใหเห็นถึงวัตถุประสงคหรือเปาหมายของรัฐในการใชประโยชนจากทรัพยากรทดินและ
ทรัพยากรอื่น ๆ ที่เกี่ยวของ โดยการดำเนินงานจะตองมีการพิจารณาตอเนื่องกันไปถึงเปาหมายที่ตั้งไว
(สมเจตน, 2526) และเปนการคาดคะเนการใชที่ดินตามศักยของทรัพยากรดิน โดยมีพื้นฐานจากการ
เปรียบเทียบความสัมพันธระหวางความตองการของผูใชที่ดินกับการตอบสนองของทรัพยากรและ
สิ่งแวดลอม เพื่อจัดใหมีผลตอบแทนสูงสุด ขณะเดียวกันก็เปนการรักษาทรัพยากรเหลานั้นไวใชใน
อนาคตไดดวย (วันชัย และคณะ, 2530)

3.2 อนุสัญญาวาดวยพื้นที่ชุมน้ำ (Ramsar Convention)

อนุสัญญาวาดวยพื้นที่ชุมน้ำ ตั้งชื่อตามสถานที่จัดใหมีการประชุมเพื่อรับรองอนุสัญญา

วันที่ 2 กุมภาพันธ พ.ศ. 2514 คือ เมืองแรมซาร ประเทศอิหราน อนุสัญญานี้เปนขอตกลงระหวาง
้
รัฐบาลซึ่งกำหนดกรอบการทำงานสำหรับความรวมมือระหวางประเทศ เพื่อการอนุรักษและยับยัง
การสูญเสียของพื้นที่ชุมน้ำในโลก ซึ่งจะตองมีการจัดการเพื่อใชประโยชนอยางชาญฉลาด อนุสัญญาฯ

นี้มีผลบังคับใชเมื่อป พ.ศ. 2518 ตามเงื่อนไขวาอนุสัญญาฯ จะมีผลบังคับใชเมื่อมีประเทศตาง ๆ
เขารวมเปนภาคีปจจุบันมีประเทศตาง ๆ จากภูมิภาคทั่วโลก รวมทั้งสิ้น 160 ประเทศ (สำนักงาน
นโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดลอม)

่
ในระยะแรกการดำเนินงานจะมุงเนนที่ความเปนอยูของนกน้ำทีอาศัยในบริเวณพื้นที่ชุมน้ำตอมา


ไดเริ่มใหความสำคัญตอสิ่งมีชีวิตในระบบนิเวศชนิดอื่น ๆ มากขึ้น เพราะไดตระหนักและเห็นถึงคุณคา