Page 219 - Phetchaburi

5-25

เต็ง รัง พะยอม ตะเทียนทอง ตะเทียนหิน ตะเทียนชันตาแมว ไมสกุลยาง สะเดา สะเดาเทียน ตะกู ยมหิน

ยมหอม นางพญาเสือโครง นนทรี สัตบรรณ ตีนเปดทะเล พฤกษ ปบ ตะแบกนา เสลา อินทนิลน้ำ
ตะแบกเลือด นากบุด ไมสกุลจำป แคนา กัลปพฤกษ ราชพฤกษ สุพรรณิการ เหลืองปรีดียาธร มะหาด
มะขามปอม หวา จามจุรี พลับพลา กันเกรา กะทังใบใหญ หลุมพอ กฤษณา ไมหอม เทพทาโร ฝาง

ไผทุกชนิด ไมสกุลมะมวง ไมสกุลทุเรียน และมะขาม (สำนักสงเสริมการปลูกปา, 2562)
5.2.2.2 พื้นที่เกษตรกรรม การใชและอนุรักษพื้นที่เกษตร ที่เกษตรกรใชผลิตพืชผล
และใหเกษตรกรมีความมั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืน เพื่อความมั่นคงทางอาหารและพลังงาน และอนุรักษ
ความหลากหลายทางชีวภาพ พืชสมุนไพร ระบบนิเวศดินใหสมบูรณ ดังนี้

1) ปรับปรุงทรัพยากรดินเพื่อการเกษตร โดยการเพิ่มการใชปุยอินทรีย เชน
ปุยพืชสด ปุยหมัก ปุยคอก และน้ำหมักชีวภาพ เปนตน รวมกับการใชปุยเคมีอยางมีประสิทธิภาพ
และสงเสริมการทำปุยอินทรียและน้ำหมักชีวภาพ (กรมพัฒนาที่ดิน, 2553ก)
2) สงเสริมใหมีมาตรการอนุรักษดินและน้ำ เพื่อเพิ่มความอุดมสมบูรณ

ของดิน เชน การไมเผาตอซัง การปลูกหญาแฝก และทำแนวคันดิน ในการชะลอเก็บกักน้ำโดยเฉพาะ
ในพื้นที่มีความลาดชันสูง (กรมพัฒนาที่ดิน)
3) สรางแหลงน้ำในไรนานอกเขตชลประทานใหมากขึ้น เพื่อลดความเสี่ยง
ในชวงเวลาฝนทิ้งชวงและใชชวยระบายน้ำเปนแกมลิงในชวงเวลาฝนตกหนัก รวมทั้งขุดลอกแหลงน้ำ

สาธารณะ เพื่อเตรียมเก็บกักน้ำไวใชในฤดูแลง
4) ใหความรูแกเกษตรกรในการใชน้ำเพื่อการเกษตรใหเกิดประโยชน
สูงสุดและมีการวางแผนการเพาะปลูกพืชใหสอดคลองกับน้ำตนทุน
5) เกษตรกรควรรวมกลุมกันพัฒนาสินคาเกษตรใหไดใบรับรองสิ่งบงชี้

ทางภูมิศาสตร (Geographical Indications หรือ GI) เพื่อมูลคาสินคาเกษตร สินคาที่ใชสิ่งบงชี้
ทางภูมิศาสตรมักจะเปนสินคาที่มีชื่อเสียงและไดรับความนิยม เนื่องจากมีคุณสมบัติพิเศษหรือมีลักษณะ
เฉพาะที่เกิดจากอิทธิพลสิ่งแวดลอมทางภูมิศาสตร เชน สภาพแวดลอม ดิน ฟา อากาศ ของแหลง
ภูมิศาสตรนั้นๆ ตลอดจนทักษะความชำนาญและภูมิปญญาของกลุมชนที่อาศัยอยูในแหลงภูมิศาสตรนั้นๆ

ประกอบดวย สิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรมีความแตกตางจากทรัพยสินทางปญญาประเภทอื่น กลาวคือ ผูเปน
เจาของไมใชบุคคลหนึ่งบุคคลใดแตเปนกลุมชุมชนที่เปนผูผลิตหรือผูประกอบการในพื้นที่ทางภูมิศาสตรนั้นๆ
ซึ่งจะสงผลใหผูผลิตที่อาศัยอยูในสถานที่หรือแหลงภูมิศาสตร และผูประกอบการเกี่ยวกับสินคาที่ใช

สิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรนั้นเทานั้น ที่มีสิทธิผลิตสินคาดังกลาวโดยใชชื่อทางภูมิศาสตรนั้นได ผูผลิตคนอื่น
ที่อยูนอกแหลงภูมิศาสตรจะไมสามารถผลิต สินคาโดยใชชื่อแหลงภูมิศาสตรเดียวกันมาแขงขันได
สิทธิในลักษณะดังกลาวนี้นักวิชาการบางทานเรียกวา “สิทธิชุมชน” ซึ่งไมสามารถนำสิทธิที่ไดรับไป
อนุญาตใหบุคคลอื่นใชตอได ผูที่อยูในพื้นที่แหลงภูมิศาสตรเทานั้นที่มีสิทธิใช สิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรนี้
อาจแบงไดเปน 2 ลักษณะคือ (กรมทรัพยสินทางปญญา, 2559)

(1) สิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรโดยตรง (Direct Geographical Indication)
กลาวคือ เปนชื่อทางภูมิศาสตรที่เกี่ยวของกับสินคานั้นๆโดยตรง เชน ไชยา เพชรบูรณ เปนตน
(2) สิ่งบงชี้ทางภูมิศาสตรโดยออม (Indirect Geographical Indication)

กลาวคือ เปนสัญลักษณ หรือสิ่งอื่นใดที่ไมใชชื่อทางภูมิศาสตร ซึ่งใชเพื่อบงบอกแหลงภูมิศาสตรอันเปน