Page 15 - Wetland Prachuap Khirikhan

2-3

(4) พื้นที่ชุมน้ำปากแมน้ำกระบี่ จังหวัดกระบี่

ตั้งอยูอำเภอเมืองกระบี่ จังหวัดกระบี่ ครอบคลุมพื้นที่ตั้งแตสุสานหอย 75 ลานป
รวมพื้นที่ปาชายเลน หาดเลน หาดทราย ลำคลองนอยใหญหนาเมืองกระบี่จนถึงปาชายเลน และ
แหลงหญาทะเลผืนใหญบริเวณเกาะศรีบอยา

ประกาศเปนพื้นที่ชุมน้ำที่มีความสำคัญระหวางประเทศ เปนลำดับที่ 1,100
เมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2544 เนื้อที่ 133,120 ไร ความสำคัญที่จัดเปนพื้นที่ชุมน้ำที่มีความสำคัญ
ระหวางประเทศ คือ เปนแหลงหญาทะเลในเกาะศรีบอยา และเปนพื้นที่ชุมน้ำชายฝงมีลักษณะเฉพาะ
แหงหนึ่งของประเทศไทยพบนกอยางนอย 221 ชนิด ในพื้นที่ปาชายเลน เปนแหลงที่พบนกที่อยูใน

สถานภาพมีแนวโนมใกลสูญพันธุและสถานภาพใกลสูญพันธุหลายชนิด เชน นกยางจีน (Egretta
eulophotes) นกฟนฟุท (Helioparis personata) และนกทะเลขาเขียวลายจุด (Tringa guttifer)
นอกจากนี้ยังพบพะยูน (Dugong dugon) ซึ่งอยูในสภาพมีแนวโนมใกลสูญพันธุ หาดเลนในพื้นที่ชุมน้ำ
ปากแมน้ำกระบี่จัดเปนหาดเลนที่มีความสำคัญมากตอนกอพยพในภาคใต มีความหลากหลายทาง

ชีวภาพสูง พบพันธุไม 35 ชนิด หญาทะเล 9 ชนิด รวมถึงพันธุปลา 232 ชนิด
(5) พื้นที่ชุมน้ำเขตหามลาสัตวปาหนองบงคาย
ตั้งอยูอำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย เปนบึงน้ำจืดอยูในเขตหามลาสัตวปาหนองบง
คายและเปนสวนหนึ่งของลุมน้ำเชียงแสนและทะเลสาบเชียงแสน

ประกาศเปนพื้นที่ชุมน้ำที่มีความสำคัญระหวางประเทศ เปนลำดับที่ 1,101
เมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2544 เนื้อที่ 2,712.5 ไร ความสำคัญที่จัดเปนพื้นที่ชุมน้ำที่มีความสำคัญ
ระหวางประเทศ คือ เปนพื้นที่ที่มีความสำคัญตอนกประจำถิ่นและนกอพยพ โดยเฉพาะนกน้ำที่อยูใน
สภาพมีแนวโนมใกลสูญพันธุของโลก เชน เปดดำหัวดำ (Aythya baeri) และสถานภาพใกลสูญพันธุ

ของประเทศไทย เชน นกกาน้ำใหญ (Phalacrocora carbo) นกกระสาแดง (Ardea purpurea) และ
เหยี่ยวดำ (Milvus migrans) บริเวณเขตหามลาสัตวปาหนองบงคาย พบนก 121 ชนิด เปนแหลงที่นกทำรัง
วางไขบริเวณนี้อยางนอย 15 ชนิด บริเวณทะเลสาบพบพืช 185 ชนิด นกทั้งหมด 225 ชนิด และพบ
ปลาอยางนอย 46 ชนิด

(6) พื้นที่ชุมน้ำเขตรักษาพันธุสัตวปาเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนสุดาฯ
(พรุโตะแดง)
ครอบคลุมอำเภอเมืองนราธิวาส ตากใบ สุไหงโกลกและสุไหงปาดี จังหวัด

นราธิวาส เปนที่ราบลุมน้ำทวมขังซึ่งอยูหางจากชายฝงทะเล เปนแหลงรองรับน้ำจากลุมน้ำตอนบนทอด
ขนานไปกับแนวชายฝงทะเลภาคใตดานตะวันออกในระยะหางประมาณ 7 กิโลเมตร พื้นที่ประกอบดวย
พรุดั้งเดิม ปาพรุที่กลายสภาพเปนปาเสม็ด ไมพุมและพรุหญา มีภูมิอากาศคอนขางรอนและชื้นกวาปาชนิดอื่น
ประกาศเปนพื้นที่ชุมน้ำที่มีความสำคัญระหวางประเทศ เปนลำดับที่ 1,102
เมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2544 เนื้อที่ 125,625 ไร ความสำคัญที่จัดเปนพื้นที่ชุมน้ำที่มีความสำคัญ

ระหวางประเทศ คือ เปนปาพรุดั้งเดิมผืนใหญที่สุดที่ยังคงเหลืออยูในประเทศไทยและเปนแหลงที่มี
ความหลากหลายทางชีวภาพสูงทั้งพืชและสัตว พบสิ่งมีชีวิตที่อยูในสถานภาพมีแนวโนมใกลสูญพันธุ
และสถานภาพใกลสูญพันธุหลายชนิด เชน นกตะกรุม (Leptoptilos javanieus) นกฟนฟุท

(Heliopais personata) นกเปลาใหญ (Teron cepeller) เตาหม (Cuora amboinensis) เตาดำ