Page 143 - Phetchaburi

3-67

2) ชาวไทยพวน

บรรพบุรุษของคนไทยพวน ที่มาบปลาเคา อำเภอทายาง จังหวัดเพชรบุรี เปนกลุมชาติ
พันธุที่เคยตั้งถิ่นฐานอยูเมืองพวน เชียงขวาง ประเทศลาว แลวถูกกวาดตอนเขามาในไทยตั้งแตใน
สมัยกรุงธนบุรี บางสวนกระจายตัวตั้งรกรากอยูในจังหวัดอื่นๆ "พวน" ซึ่งเปนคนไทย สาขาหนึ่ง เดิมผูไทย

พวน มีถิ่นฐานอยูทางฝงแมน้ำโขงในประเทศลาว ทางแขวงซำเหนือ และแขวงเซียงขวาง พวกผูไทย
มีอยูทางอีสาน มีจังหวัดสกลนคร และนครพนม เปนตน สวนพวกพวนและพวกโซงมีอยูกระจัด
กระจายเปนแหงๆ ทางภาคกลางมีจังหวัดสุโขทัย จังหวัดลพบุรี จังหวัดสระบุรี จังหวัดราชบุรี
จังหวัดเพชรบุรี และจังหวัดกาญจนบุรีเปนตน

รูปที่ 3-22 ชาวไทยพวน

3) ชาวกะเหรี่ยง – กะหราง
กะเหรี่ยงมีอยู 2 กลุมในไทยคือกะเหรี่ยงสะกอ และกะเหรี่ยงโปว สวนใหญจะพบกะเหรี่ยง
สะกออยูเพียงไมกี่หมูบานในเขตภาคกลางและภาคตะวันตก แตก็มีใหพบไดบางที่ปาละอูและบางพื้นที่
ในเขตจังหวัดเพชรบุรีที่ซึ่งกะเหรี่ยงสะกอถูกเรียกวา กะหราง ในขณะที่เรียกกะเหรี่ยงโปววา กะเหรี่ยง

อาศัยอยูในเขตอำเภอแกงกระจานไปทางตะวันตกประมาณ 70-80 กิโลเมตร มีหมูบานขนาดกลาง
หมูบานหนึ่งที่มีประชากรชาวกะเหรี่ยงสะกอประมาณ 400 คนใชเปนภูมิลำเนา หมูบานนี้ตั้งอยูบนภูเขา
เปนหมูบานสุดทายของชายแดนไทยทางตะวันตกโดยพื้นที่ดังกลาวนับวาเปนพื้นที่ที่มีชาวกะเหรี่ยงอาศัย

อยูมาก ชนเผานี้ยังยึดมั่นในขนบธรรมเนียมประเพณีดั้งเดิมและรักษาสืบทอดมาจนถึงปจจุบันนี้
ประเพณีขาวกะเหรี่ยงนี้เปนประเพณีเกี่ยวกับการเรียกขวัญ หรือรับขวัญของบุคคลในครอบครัวที่ได
แยกยายกันไปทำมาหากินอยูที่อื่น ชื่อเรียก กะหราง, กะเหรี่ยง ซึ่งในอดีตคนกะเหรี่ยงถูกเรียกขานใน
หมูคนไตและคนไทยวา ‘ยาง’ ชาวพมาแยกแยะกะเหรี่ยงสองกลุม คือ กะเหรี่ยงสะกอ/จกอว โดยใชชื่อเรียก