Page 16 - Chumphon

1-6

เปนอสังหาริมทรัพยอยางหนึ่งหรือเปนพื้นที่บริเวณหนึ่งบนพื้นผิวโลกซึ่งมีการแบงอาณาเขตตามที่มนุษย

กำหนดไวโดยที่ที่ดินมีลักษณะเปน 2 มิติ (Two dimensions) คือกวางกับยาวสวน “ดิน” เปนเทหวัตถุ
ธรรมชาติอยางหนึ่งประกอบกันขึ้นเปนสวนหนึ่งของภูมิประเทศหรือของที่ดินมีลักษณะเปน 3 มิติ
(Three dimensions) คือกวางยาวและลึกฉะนั้นการศึกษาดินจึงจำเปนตองศึกษาลักษณะของดินตาม

ความลึกจากผิวดินลงไปขางลางดวยหรือที่เราเรียกวาหนาตัดของดิน (Soil profile) ดังนั้นที่ดินแปลงหนึ่ง
อาจประกอบดวยดินเพียงชนิดเดียวหรือหลายชนิดก็ได (เฉลียว, 2530) ตามพระราชบัญญัติพัฒนาที่ดิน
พ.ศ. 2551 ที่ดิน หมายความวา ที่ดินตามประมวลกฎหมายที่ดิน (กรมพัฒนาที่ดิน, 2552) หมายความวา
พื้นที่ดินทั่วไป และใหหมายความรวมถึง ภูเขา หวย หนอง คลอง บึง บาง ลำน้ำ ทะเลสาบ เกาะ และ

ที่ชายทะเลดวย (กรมที่ดิน, 2558)
1.5.9 การใชที่ดิน (Land use) หมายถึง การใชที่ดินเปนทรัพยากรขั้นพื้นฐานในการผลิตอาหาร
เครื่องนุงหม ยารักษาโรค ตลอดจนใชเปนที่พักผอน ที่อยูอาศัย กักเก็บน้ำ หรือใชในกิจการอื่น ๆ
ที่มีความสำคัญตอชีวิตความเปนอยูของมวลมนุษย ทั้งนี้รวมถึงการใชที่ดินในปจจุบันและการใชที่ดินใน

อนาคตดวย บัณฑิต (2535) ใหความหมายไววา การใชที่ดินเปนกิจกรรมของมนุษยบนพื้นดินและสิ่งที่
เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ ทั้งนี้รวมถึงสิ่งปกคลุมดินเพื่อที่จะสามารถจัดจำแนกพื้นที่ไดทั้งหมด โดยทั่วไปแลว
ลำดับชั้นและสิ่งปกคลุมดินมีดวยกัน 3 ลักษณะคือ โครงสรางทางกายภาพที่มนุษยสรางขึ้น
ปรากฏการณทางชีวภาพและการพัฒนาทุกประเภท สถิตย (2521) ไดกลาวไววา การใชที่ดิน หมายถึง

การนำที่ดินมาใชบำบัดความตองการของมนุษยในดานตางๆ เชน เกษตรกรรม อุตสาหกรรม พาณิชยกรรม
และที่อยูอาศัย เปนตน การเปลี่ยนแปลงการใชที่ดิน หมายถึง การเปลี่ยนแปลงการใชประโยชนที่ดินวา
เปนไปในรูปใด เชน การทำเกษตรกรรม เหมืองแร การกอสรางอาคารที่อยูอาศัย เปนตน
1.5.10 การพัฒนาที่ดิน (Land development) มีความหมายวา การกระทำใดๆ ตอดินหรือ

ที่ดินเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและคุณภาพของดินหรือที่ดินหรือเพื่อเพิ่มผลผลิตทางการเกษตรใหสูงขึ้นและ
หมายความรวมถึงการปรับปรุงบำรุงดินหรือที่ดินที่ขาดความอุดมสมบูรณตามธรรมชาติ หรือขาดความ
อุดมสมบูรณเพราะการใชประโยชน การอนุรักษดินและน้ำเพื่อรักษาดุลธรรมชาติหรือเพื่อความ
เหมาะสมในการใชที่ดินเพื่อการเกษตร (กรมพัฒนาที่ดิน, 2552) ดังนั้น พอแบงหลักการพัฒนาที่ดินออก

ไดเปน 2 อยางดังนี้ (1) สงเสริมใหมีการนำที่ดินที่ยังไมเคยใชประโยชนใหมาอยูในรูปที่ใชประโยชนใน
กิจกรรมตางๆ เชนดานเกษตรกรรมอุตสาหกรรมพาณิชยกรรมและที่อยูอาศัยเปนตน (2) สงเสริมให
ที่ดินที่ใชประโยชนอยูแลวใหไดรับประโยชนหรือผลตอบแทนอยางเต็มที่โดยวิธีปรับปรุงบำรุงดินดวย

วิธีการตางๆ (ศรัญณุพงศ, 2560) การพัฒนาที่ดิน เปนการบริหารจัดการ และดำเนินการ หรือปฏิบัติตอดิน
หรือที่ดินเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและคุณภาพของดินหรือที่ดิน หรือเพื่อเพิ่มผลผลิตทางการเกษตรให
สูงขึ้น โดยการบูรณาการงานอนุรักษดินและน้ำ รวมถึงการปรับปรุงดินหรือที่ดินที่ขาดความอุดมสมบูรณ
ตามธรรมชาติหรือขาดความอุดมสมบูรณเพราะการใชประโยชนในที่ดิน เพื่อฟนฟูรักษาสมดุลธรรมชาติ
และวางแผนการใชประโยชนที่ดินที่ดินเพื่อการเกษตรอยางยั่งยืน ดังนั้น จึงสามารถแบงหลักการพัฒนา

ที่ดินออกไดเปน 2 ประเภท ดังนี้ 1) การพัฒนาที่ดินที่ยังไมเคยใชประโยชนใหมาอยูในรูปที่ใชประโยชน
ในกิจกรรมตางๆ เชน ดานเกษตรกรรม อุตสาหกรรม พาณิชยกรรม และที่อยูอาศัย เปนตน 2) การพัฒนา
ที่ดินที่ใชประโยชนอยูแลวใหไดรับผลตอบแทนอยางเต็มที่ โดยการอนุรักษดินและน้ำ รวมถึงการฟนฟู

ปรับปรุงบำรุงดินดวยวิธีการตางๆ เพื่อการใชประโยชนอยางยั่งยืน