Page 100 - khonkaen

5-6

1.2) เขตปลูกพืชไร (สัญลักษณแผนที่ 212) มีเนื้อที่ 22,647 ไร หรือรอยละ

0.33 ของเนื้อที่จังหวัด สภาพพื้นที่ราบเรียบถึงคอนขางราบเรียบเปนพื้นที่ดอนมีความเหมาะสมของดิน
ในการปลูกพืชไดหลายชนิด ทั้งไมผลและไมยืนตน แตเมื่อพิจารณาในดานการจัดการจึงกําหนดให
เขตนี้เปนเขตสําหรับการปลูกพืชไร โดยเฉพาะออยโรงงาน และมันสําปะหลัง ซึ่งถือเปนพืชเศรษฐกิจที่

สําคัญ โดยเฉพาะในอุตสาหกรรมอาหารและพลังงาน แตสวนมากจะประสบปญหาเรื่องปริมาณผลผลิต
ที่ไมสัมพันธกับความตองการของตลาดอันสงผลถึงราคาของผลผลิต การตัดสินใจผลิตพืชของเกษตรกร
สวนใหญจึงขึ้นอยูกับราคาตลาด ณ เวลากอนทําการผลิตดังนั้นจึงไมสามารถระบุพื้นที่ปลูกพืชแตละชนิดได
ชัดเจน และไมสามารถควบคุมพื้นที่ปลูก เพื่อลดปญหาผลผลิตลนตลาด และราคาตกต่ําไดถึงแมรัฐบาลจะ
มีนโยบายและยุทธศาสตรตาง ๆ เชน ยุทธศาสตรการปลูกพืชทดแทนพลังงาน การลงทะเบียนเกษตรกร

และการประกันราคาผลผลิตแลวก็ตาม

1.3) เขตปลูกไมผล/พืชผัก (สัญลักษณแผนที่ 213) มีเนื้อที่ 4,317 ไร หรือรอยละ
0.06 ของเนื้อที่จังหวัด สภาพพื้นที่ราบเรียบถึงคอนขางราบเรียบ ดินลึกปานกลางถึงลึก มีความเหมาะสม
ของที่ดินในการปลูกไมผล หรือพืชผักตาง ๆ ปจจุบันมีการปลูกไมผลผสม เชน มะมวง โกโก และพุทรา

เปนตน

1.4) เขตปลูกไมยืนตน (สัญลักษณแผนที่ 214) มีเนื้อที่ 4,938 ไร หรือรอยละ 0.07
ของเนื้อที่จังหวัด โดยเขตนี้มีพื้นที่ซอนทับกับพื้นที่ราชพัสดุประมาณ 92 ไร สภาพพื้นที่ราบเรียบถึง
คอนขางราบเรียบ ดินรวนปนทรายถึงรวนเหนียวปนทรายแปง ความอุดมสมบูรณคอนขางต่ําถึงต่ํา ปจจุบันมี
การใชประโยชนที่ดินเพื่อการปลูกไมยืนตน เชน ยางพารา และโกโก
รูปแบบการพัฒนาและแนวทางการจัดการ
- ปรับปรุงบํารุงดินใหมีความอุดมสมบูรณดวยการใสปุยเคมีรวมกับปุยอินทรียให

ถูกตองตามลักษณะดิน ในชวงดินมีความชื้นเหมาะสมควรปลูกพืชคลุมดินตระกูลถั่ว เพื่อเพิ่ม
อินทรียวัตถุแกดิน

2) เขตพื้นที่เกษตรกรรมมีศักยภาพในการผลิตสูง
เปนเขตอาศัยน้ําฝนอยูนอกเขตชลประทาน ศักยภาพทางการเกษตรปานกลาง มี
ความเหมาะสมปานกลางถึงสูงสําหรับการทํานา ปลูกพืชไร ไมผล ไมยืนตน แตอาจมีขอจํากัดของการใช

ประโยชนที่ดินบางประการที่สามารถแกไขไดงาย บางพื้นที่มีแหลงน้ําเพียงพออาจมีการใชพื้นที่เพื่อการ
ปลูกพืชผัก หรือไมผลได พื้นที่ทําการเกษตรในเขตนี้จะมีเนื้อที่มากที่สุดของจังหวัด และเปนพื้นที่สําคัญ
ในการผลิตพืชเศรษฐกิจ พื้นที่เขตนี้สามารถแบงเปน 3 เขตยอย ตามศักยภาพและความเหมาะสมของ

การใชประโยชนที่ดินดังนี้
2.1) เขตทํานา (สัญลักษณแผนที่ 221) มีเนื้อที่ 1,985,530 ไร หรือรอยละ

29.18 ของเนื้อที่จังหวัด สภาพพื้นที่ราบเรียบหรือคอนขางราบเรียบถึงลูกคลื่นลอนลาดเล็กนอย เนื้อ
ดินเปนดินรวนปนดินเหนียวถึงดินรวนปนทราย ที่ดินมีความเหมาะสมปานกลางถึงสูงในการทํานาโดย
อาศัยน้ําฝน

2.2) เขตพื้นที่พืชเศรษฐกิจเพื่อการอุตสาหกรรม (สัญลักษณแผนที่ 222) เขตนี้เปน
เขตที่มีการปลูกพืชในลักษณะโควตา เพื่อรองรับภาคธุรกิจและรักษาระดับราคาผลผลิตทางการเกษตร

แผนการใชที่ดินจังหวัดขอนแกน กองนโยบายและแผนการใชที่ดิน