Page 58 - เขตการใช้ที่ดินพืชเศรษฐกิจข้าวนาปรัง

2-42

2.7 สถานการณ์คุณภาพสิ่งแวดล้อม

กรมควบคุมมลพิษ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม รายงานสถานการณ์สิ่งแวดล้อม
ของประเทศไทย ประจ าปี 2563 สาระส าคัญสรุป ดังนี้
2.7.1 คุณภาพน ้า ภาพรวมในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา (พ.ศ. 2554-2563) คุณภาพน้ าของแหล่งน้ ามี
แนวโน้มดีขึ้น ส่วนใหญ่อยู่ในเกณฑ์พอใช้ถึงดี ไม่มีแหล่งน้ าที่อยู่ในเกณฑ์เสื่อมโทรมมาก คุณภาพน ้า

59 แหล่งน้ าและ 6 แหล่งน้ านิ่ง อยู่ในเกณฑ์ดีมาก ร้อยละ 2 (เท่ากับปี 2562) เกณฑ์ดี ร้อยละ 37
(เพิ่มขึ้นจาก 2562 ร้อยละ 9) เกณฑ์พอใช้ ร้อยละ 43 (ลดลงจากปี 2562 ร้อยละ 7) และเกณฑ์เสื่อมโทรม
ร้อยละ 18 (เท่ากับปี 2562) แหล่งน้ าที่มีคุณภาพน้ าอยู่ในเกณฑ์ดี 5 ล าดับแรก ในปี 2563 ดังนี้ (1) ตาปี

ตอนบน (อยู่ในเกณฑ์ดีมาก) (2) กก (3) แควน้อย (4) หนองหาร และ (5) อูน ส าหรับ แหล่งน้ าที่คุณภาพน้ า
อยู่ในเกณฑ์เสื่อมโทรม 5 ล าดับแรก ในปี 2563 ดังนี้ (1) ล าตะคองตอนล่าง (2) เจ้าพระยาตอนล่าง
(3) สะแกกรัง (4) ระยองตอนล่าง และ (5) กวง
2.7.2 คุณภาพน ้าทะเล ในภาพรวมมีคุณภาพดีขึ้น อยู่ในเกณฑ์ดีมาก แนวโน้มการเปลี่ยนแปลง

ในช่วง 10 ปี คุณภาพน้ าทะเลส่วนใหญ่อยู่ในระดับดี ยกเว้นบริเวณอ่าวไทยรูปตัว ก ที่เสื่อมโทรมอย่าง
ต่อเนื่อง คุณภาพน ้าทะเล อยู่ในเกณฑ์ดีมาก ร้อยละ 4 (เพิ่มขึ้นจากปี 2562 ร้อยละ 100) เกณฑ์ดี ร้อยละ 60
(เพิ่มขึ้นจากปี 2562 ร้อยละ 2) เกณฑ์พอใช้ ร้อยละ 27 (ลดลงจากปี 2562 ร้อยละ 21) เกณฑ์เสื่อม
โทรม ร้อยละ 7 (เพิ่มขึ้นจากปี 2562 ร้อยละ 133) และเกณฑ์เสื่อมโทรมมาก ร้อยละ 2 (เท่ากับปี

2562) บริเวณที่มีคุณภาพน้ าทะเลดี 5 ล าดับแรก ดังนี้ (1) หาดพระราชวังไกลกังวล (2) หาดบ้านปาก
บารา (3) หาดมหาราช (4) หาดในหาน และ (5) หาดบ้านหน้าทับ ส าหรับบริเวณที่มีคุณภาพน้ าทะเล
เสื่อมโทรม 5 ล าดับแรก ดังนี้ (1) ปากแม่น้ าเจ้าพระยา (2) หน้าโรงงานฟอกย้อม กม.35 (3) ปากคลอง
12 ธันวา (4) ศรีราชา (เกาะลอย) และ (5) หาดสุชาดา

สาเหตุหลักที่คุณภาพน้ าผิวดินและน้ าทะเลเสื่อมโทรม เนื่องมาจากการระบายน้ าเสียจาก
ภาคชุมชน บ้านเรือนแหล่งท่องเที่ยว ภาคอุตสาหกรรม และภาคเกษตรกรรม ระบบบ าบัดน้ าเสียชุมชน
ยังมีไม่เพียงพอและบางแห่งยังไม่มีประสิทธิภาพ การจัดการน้ าเสียจากภาคอุตสาหกรรม และภาค

เกษตรกรรมไม่มีประสิทธิภาพ ยังมีอุปสรรคในการน าไปปฏิบัติ เช่น เทคโนโลยีในการบ าบัดน้ าเสียมี
ความยุ่งยากและซับซ้อน การจัดการดูแลขาดบุคลากรที่มีความรู้ความเข้าใจในการจัดการน้ าเสีย ส่วน
เทคโนโลยีในการจัดการน้ าเสียที่ไม่มีความซับซ้อนต้องใช้พื้นที่จ านวนมาก เป็นต้น (เนื่องจากการผลิต
ส่วนใหญ่ยังคงยึดวิถีชุมชน และขึ้นอยู่กับฤดูกาล)
แนวทางในการจัดการคุณภาพน้ าในภาพรวม โดยการลดและควบคุมการระบายมลพิษทาง

น้ าจากแหล่งก าเนิด ตรวจและบังคับใช้กฎหมายอย่างเข้มข้นกับแหล่งก าเนิดมลพิษ ปรับปรุงและพัฒนา
มาตรฐานคุณภาพน้ าและมาตรฐานควบคุมมลพิษทางน้ าจากแหล่งก าเนิด องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.)
มีการจัดสร้างและเพิ่มศักยภาพระบบบ าบัดน้ าเสียของท้องถิ่นน าระบบอนุญาตการระบายมลพิษมาใช้ใน

การควบคุมการระบายมลพิษไม่ให้เกินศักยภาพในการรองรับของแหล่งน้ าหน่วยงานอนุมัติ/อนุญาต
ประกอบกิจการน ามาตรฐานการจัดการน้ าเสียไปใช้เป็นเงื่อนไขในการให้อนุญาต และจังหวัด/อปท.
ติดตามตรวจสอบคุณภาพน้ าในพื้นที่ของตนเองเพื่อเฝ้าระวังและแจ้งเตือนภัยคุณภาพน้ า