Page 41 - รายงานสำรวจทะเบียนรายชื่อพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระดับท้องถิ่น อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน

2-27


ราบเรียบไปจนถึงเนินเขา มักจะมีลูกรังหรือหินกรวดมนปะปนอยูมากตั้งแตบริเวณผิวดินลงไป บางแหง
มีกอนลูกรังหรือศิลาแลงโผลกระจัดกระจายทั่วไปบริเวณผิวหนาดิน เนื้อดินบนเปนดินรวนปนดินเหนียว
ิ
ิ
ิ
ิ
้
ิ
ปนกรวด ดนรวนปนทรายปนกรวด เนือดนลางเปนดนรวนปนดนเหนียวปนกรวดมาก ดนรวนเหนียวปน
ทรายปนกรวดมาก ดินมีความอุดมสมบูรณตามธรรมชาติปานกลาง
ี
1.2 ดินตื้นในพนทดอนถึงชั้นหินพ้น มีเนื้อท่ 12,279 ไร หรือรอยละ 0.46 ของพนท ี่
ื้
ื้
ื
ี่
ศึกษา เปนดินตื้นที่มีการระบายน้ำดี พบกอนกรวดหรือเศษหินปะปนในปริมาณที่มากกวา รอยละ 35 โดย
ปริมาตร หรือพบชั้นหินพื้น ชั้นดานแข็ง หรือชั้นเชื่อมแข็งภายใน 50 ซม. จากผิวดิน เนื้อดินบนเปนดิน
ึ
รวนปนดนเหนียว ดินรวนปนดินเหนียวปนกรวด เนื้อดินลางเปนดินเหนียวปนกรวดมากถงชั้นหินพืนดนม ี
้
ิ
ิ
ความอุดมสมบูรณตามธรรมชาติปานกลาง
แนวทางในการจัดการ
1) เลือกพื้นที่ทำการเกษตรที่มีหนาดิน ไมนอยกวา 25 เซนติเมตรและไมมีกอนกรวด
ิ

หรือลูกรังกระจัดกระจายอยูที่ผิวดนมากนัก สวนพื้นที่ทีเปนดินตื้นมาก และมีเศษชิ้นสวนกอนกรวดหิน
่
เนื้อหยาบปะปนอยูหนาผิวดินจำนวนมากไมเหมาะสมสำหรับการปลูกพืชเศรษฐกิจ ควรใชปลูกไมยืนตน

โตเร็ว
2) เลือกชนิดพืชปลูกและมีการจัดการที่เหมาะสม หากเปนพืชไรควรเลือกพืชที่ม ี
ระบบรากตื้น พืชทนแลงหรือปลูกพืชแบบผสมผสาน สำหรับการปลูกไมผล ไมยืนตน ควรมีการจัดการ
เฉพาะหลุม ขุดหลุมปลูกใหกวางกวาดินธรรมดา รองกนหลุมดวยดินจากที่อื่นผสมกับปุยคอกหรือปุยหมก
ั
3) มีการเขตกรรมที่เหมาะสม ไถพรวนดินใหนอยที่สุดเพื่อปองกันการชะลาง
พังทลายของดิน
4) เพิ่มความอุดมสมบูรณของดินโดยใชปุยอินทรีย ไดแก ปุยหมัก ปุยคอก

ิ
ื
หรือปลูกพืชตระกูลถ่วแลวไถกลบเพ่อเพ่มความสามารถในการดูดซับธาตุอาหารและน้ำใหแกดนและ
ิ
ั
ใชปุยเคมีรวมดวยตามความเหมาะสมกับชนิดพืชที่ปลูก
5) การจัดการน้ำที่เหมาะสมจัดหาแหลงน้ำใหพอเพียงกับการเพาะปลูก และมีการใหน้ำ
อยางมีประสิทธิภาพ เชน ใหน้ำโดยใชระบบน้ำหยด และใชวัสดุคลุมดินเพื่อปองกันการระเหยของน้ำ
และเก็บรักษาความชื้นในดิน
6) พื้นที่ที่มีความลาดชันควรมีมาตรการอนุรักษดินและน้ำ ไถพรวน และปลูกพืช
ตามแนวระดับขวางความลาดเทของพ้นท่ ปลูกพืชคลุมดิน โดยปลูกสลับกับแถวพืชหลักท่ปลูกไวเพอ
ี
่
ื
ี
ื
ลดการชะลางพังทลายของดินหรือปลูกหญาแฝก เปนตน
7) ดินตื้นที่มีปฏิกิริยาดินเปนดาง การปลูกพืชในดินประเภทนี้ อาจมีปญหาการขาด
ธาตุอาหารบางชนิด เชน ฟอสฟอรัส เหล็ก และแมงกานีส ดังนั้น การปลูกพืชในดินดังกลาว จึงควรเลือก
ชนิดพืชที่เหมาะสมพืชที่ชอบสภาพดินกรด เชน ขาวโพด ถั่วลิสง ไมผลบางชนิด เชน ขนุน นอยหนา
และมะพราว เปนตน

3. พื้นที่ลาดชันเชิงซอน มีเนื้อที่ 2,231,732 ไร หรือรอยละ 84.11 ของพื้นที่ศึกษา ซึ่งพื้นท ี ่
บริเวณนี้ไมเหมาะสมตอการเกษตรกรรม เนื่องจากยากตอการจัดการและเกิดการชะลางพังทลายของ
หนาดินไดงาย ถาใชมาตรการพิเศษในการอนุรักษดินและน้ำ จะตองใชคาใชจายสูงและยังเปนการ

ทำลายระบบนิเวศของปาอีกดวย ดังนั้น ควรรักษาไวใหเปนปาธรรมชาติเพื่อเปนที่อยูอาศัยและเปน