Page 40 - รายงานสำรวจทะเบียนรายชื่อพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระดับท้องถิ่น อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน

2-26

2.6.2 สถานภาพทรัพยากรดิน
จากการวิเคราะหสถานภาพทรัพยากรดินรวมกับลักษณะและสมบัติของดินที่มีผลตอ

การใชประโยชนทางการเกษตรในพื้นที่ศึกษาพื้นที่ชุมน้ำนานาชาตอุทยานแหงชาติแกงกระจาน พบ
ิ
สถานภาพทรัพยากรดินที่มีปญหาตอการทำการเกษตรดังนี้ (ตารางที่ 2-4 และรูปที่ 2-9)

1. ดินกรด มีเนื้อที่ 108,893 ไร หรือรอยละ 4.11 ของพื้นที่ศึกษา เปนดินในที่ดอน พบใน
สภาพพื้นที่เปนที่ราบเรียบหรือคอนขางราบเรียบถึงลูกคลื่นลอนชัน การระบายน้ำดีปานกลางถึงด ดินลึก
ี
ปานกลางถึงลึกมาก เนื้อดินบนเปนดนรวนปนทราย ปฏิกิริยาดินเปนกรดจัดมากถึงเปนกลาง เนื้อดินลาง
ิ
ิ
ิ
ิ
ิ
ิ
เปนดนรวนเหนียวปนทราย ดนรวนปนทราย ดนรวนเหนียวปนทรายปนกรวดมาก ปฏิกริยาดนเปนกรด
จัดมากถึงเปนกลาง ดินมีความอุดมสมบูรณตามธรรมชาติต่ำ
แนวทางในการจัดการดินที่เปนกรด ควรจะใชหลายมาตรการประกอบกัน คือ
1) ลดการใชปุยเคมีทมากเกินความตองการของพืช โดยเฉพาะปุยไนโตรเจน (ยูเรีย)
ี่
2) ในกรณีที่มีน้ำเพียงพอ ควรระบายน้ำที่มีความเปนกรดสูงออกจากแปลง
แลวขังน้ำใหมที่มีสภาพความเปนกรดนอยกวาแทน

3) การปรับระดับผิวหนาดินใหมีความลาดเอียงพอที่จะใหน้ำไหลออกสูคลอง
ระบายน้ำได และจัดรูปตกแตงแปลงนาและคันนาใหม เพื่อใหสามารถเก็บกักน้ำและระบายน้ำออกได 
ตามตองการ

4) การยกรองปลูกพืช เปนวิธีการใชสำหรับการปลูกพืชไร ผัก ผลไม หรือไมยืนตนที ่
ิ
ใหผลตอบแทนทางเศรษฐกจสูง
5) ปรับปรุงบำรุงดินใหอุดมสมบูรณทำไดหลายวิธีดังนี้ เชน การใชปุยคอก
ี่
การใชปุยหมัก การใชปุยพืชสด สวนใหญจะใชพืชตระกูลถั่ว เพราะใหธาตุไนโตรเจนสูง พืชทนิยมใชเปน

ปุยพืชสด ไดแก โสนอัฟริกัน โสนอินเดีย ปอเทือง ถั่วเขียว ถั่วพรา ถั่วพุม ถั่วมะแฮะ กระถินยักษ
และแหนแดง เปนตน
ั
6) ปลูกพืชหมุนเวียน โดยปลูกพืชหลายชนิดหมุนเวียนในพื้นที่เดียวกน
ควรมีพืชตระกูลถั่ว ซึ่งมีคุณสมบัติบำรุงดินรวมอยูดวยเพื่อใหการใชธาตุอาหารจากดินเปนไปอยางม ี

ประสิทธิภาพ ลดการระบาดของศัตรูพืช ตลอดจนชวยใหชั้นดินมีเวลาพักตัวในกรณีพืชที่ปลูกมีระบบ
รากลึกแตกตางกัน
2. ดินตื้น มีเนื้อที่ 202,286 ไร หรือรอยละ 7.62 ของพื้นที่ศึกษา เกิดมาจากวัตถตนกำเนิดดน
ิ
ุ
เชน หินดินดานเชิงเขา หรือเศษหินเชิงเขา ที่สวนใหญเปนพวกหินตะกอนเนื้อหยาบ คือ หินทราย หินกรวดมน
ิ
แตกกระจัดกระจายรวงหลนออกมาทับถมเกะกะอยูบริเวณเชิงเขา หรือเปนผลจากกระบวนการทางดน
้


ที่ทำใหเกิดการสะสมปูนมารลหรือศลาแลงในดิน เปนดินที่มีลูกรัง กอนกรวดหรือเศษหินปะปนอยูในเนือ
ิ
ดินมาก ความหนาของชั้นดินบนนอยกวา 50 เซนติเมตรจากผิวดิน ทำใหเปนอุปสรรคตอการชอนไชของ
รากพืชและการไถพรวน มเนื้อดินเหนียวนอย ทำใหการเกาะยึดตัวของเม็ดดินไมดีเกิดการชะลาง
ี
พังทลายไดงาย โดยทั่วไปมีความอุดมสมบูรณต่ำ ความสามารถในการดูดซับน้ำและธาตุอาหารตำ
่
ประเภทของดินตื้นที่พบในพื้นที่ศึกษาพื้นที่ชุมน้ำนานาขาติอทยานแหงชาติแกงกระจาน ไดแก
ุ
1.1 ดินตื้นในพื้นที่ดอนถึงชั้นลูกรัง กอนกรวด หรือเศษหิน มีเนื้อที่ 190,007 ไร

หรือรอยละ 7.16 ของพนทศกษา เปนดินต้น มีการระบายน้ำด พบในสภาพพื้นที่ราบเรียบถึงคอนขาง
ึ
่
ี
ื
้
ื
ี