Page 32 - รายงานสำรวจทะเบียนรายชื่อพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระดับท้องถิ่น จังหวัดปทุมธานี

3-6

ุ
อุดมสมบูรณเพราะการใชประโยชน การอนุรักษดินและน้ำเพื่อรักษาดลธรรมชาติหรือเพื่อความ
เหมาะสมในการใชที่ดินเพื่อการเกษตร (กรมพัฒนาที่ดิน, 2552) ดังนั้น พอแบงหลักการพัฒนาทดินออก
ี่
ไดเปน 2 อยางดังนี้ (1) สงเสริมใหมีการนำที่ดินที่ยังไมเคยใชประโยชนใหมาอยูในรูปที่ใชประโยชนใน
กิจกรรมตางๆ เชนดานเกษตรกรรมอุตสาหกรรมพาณิชยกรรมและที่อยูอาศัยเปนตน (2) สงเสริมให

ที่ดินที่ใชประโยชนอยูแลวใหไดรับประโยชนหรือผลตอบแทนอยางเต็มที่โดยวิธีปรับปรุงบำรุงดินดวย
ิ
ั
วิธีการตางๆ (ศรัญณุพงศ, 2560) การพฒนาทดน เปนการบริหารจัดการ และดำเนินการ หรือปฏิบัติตอดิน
ี
่
หรือที่ดินเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและคุณภาพของดินหรือที่ดิน หรือเพื่อเพิ่มผลผลิตทางการเกษตรให
สูงขึ้น โดยการบูรณาการงานอนุรักษดินและน้ำ รวมถึงการปรับปรุงดินหรือที่ดินที่ขาดความอุดมสมบูรณ 

ตามธรรมชาติหรือขาดความอุดมสมบูรณเพราะการใชประโยชนในทดิน เพื่อฟนฟูรักษาสมดุลธรรมชาติ
ี่
ื่
ั
และวางแผนการใชประโยชนที่ดินทดินเพอการเกษตรอยางยั่งยืน ดังนั้น จึงสามารถแบงหลักการพฒนา
ี่

ที่ดินออกไดเปน 2 ประเภท ดังนี้ 1) การพัฒนาที่ดินที่ยังไมเคยใชประโยชนใหมาอยูในรูปทใชประโยชน
ี
่
ในกิจกรรมตางๆ เชน ดานเกษตรกรรม อุตสาหกรรม พาณิชยกรรม และที่อยูอาศัย เปนตน 2) การพัฒนา
ที่ดินที่ใชประโยชนอยูแลวใหไดรับผลตอบแทนอยางเต็มที่ โดยการอนุรักษดินและน้ำ รวมถึงการฟนฟ ู
ปรับปรุงบำรุงดินดวยวิธีการตางๆ เพื่อการใชประโยชนอยางยั่งยืน
3.1.17 การวางแผนการใชที่ดิน (Land Used Planning) เปนกระบวนการดำเนินงานที่มง
ุ
แนะนำและแสดง ใหเห็นถึงวัตถุประสงคหรือเปาหมายของรัฐในการใชประโยชนจากทรัพยากรทดินและ
ี่
ทรัพยากรอื่นๆ ที่เกี่ยวของ โดยการดำเนินงานจะตองมีการพิจารณาตอเนื่องกันไปถึงเปาหมายที่ตั้งไว
(สมเจตน, 2526) และเปนการคาดคะเนการใชที่ดินตามศักยของทรัพยากรดิน โดยมีพื้นฐานจากการ
เปรียบเทียบความสัมพันธระหวางความตองการของผูใชที่ดินกับการตอบสนองของทรัพยากรและ
สิ่งแวดลอม เพื่อจัดใหมีผลตอบแทนสูงสุด ขณะเดียวกันก็เปนการรักษาทรัพยากรเหลานั้นไวใชใน

อนาคตไดดวย (วันชัย และคณะ, 2530)

3.2 อนุสัญญาวาดวยพื้นที่ชุมน้ำ (Ramsar Convention)

อนุสัญญาวาดวยพื้นที่ชุมน้ำ ตั้งชื่อตามสถานที่จัดใหมีการประชุมเพื่อรับรองอนุสัญญา

วันที่ 2 กุมภาพันธ พ.ศ. 2514 คือ เมืองแรมซาร ประเทศอิหราน อนุสัญญานี้เปนขอตกลงระหวาง
รัฐบาลซึ่งกำหนดกรอบการทำงานสำหรับความรวมมือระหวางประเทศ เพื่อการอนุรักษและยับยัง
้
การสูญเสียของพื้นที่ชุมน้ำในโลก ซึ่งจะตองมีการจัดการเพื่อใชประโยชนอยางชาญฉลาด อนุสัญญาฯ
นี้มีผลบังคับใชเมื่อป พ.ศ. 2518 ตามเงื่อนไขวาอนุสัญญาฯ จะมีผลบังคับใชเมื่อมีประเทศตาง ๆ
เขารวมเปนภาคีปจจุบันมีประเทศตาง ๆ จากภูมิภาคทั่วโลก รวมทั้งสิ้น 160 ประเทศ (สำนักงาน

นโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดลอม)

ในระยะแรกการดำเนินงานจะมุงเนนที่ความเปนอยูของนกน้ำทีอาศัยในบริเวณพื้นที่ชุมน้ำตอมา
่

ไดเริ่มใหความสำคัญตอสิ่งมีชีวิตในระบบนิเวศชนิดอื่น ๆ มากขึ้น เพราะไดตระหนักและเห็นถึงคุณคา
ี
่
ของพื้นที่ชุมน้ำวา มีความสัมพันธกับมนุษยมากขึ้น โดยเฉพาะชุมชนที่ตองพึ่งพาอาศัยพื้นทชุมน้ำทั้งใน
ชีวิตประจำวันและการประกอบอาชีพโดยตรง รวมทั้งยังอาศัยพื้นที่ชุมน้ำเปนปรากฏการณทางธรรมชาติ