Page 31 - รายงานสำรวจทะเบียนรายชื่อพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระดับท้องถิ่น จังหวัดปทุมธานี

3-5

รวมถึงปองกันการรุกล้ำเขามาในแผนดินของน้ำทะเล อีกทั้ง ยังเปนพื้นที่ซึ่งสามารถดักจับตะกอนและแร

ธาตุ บำบัดน้ำเสียและสารพิษตาง ๆ อีกดวย ซึ่งสำหรับมนุษย พื้นที่ชุมน้ำยังมีความสำคัญตอการ
ทองเที่ยว ประวัติศาสตร วัฒนธรรม ประเพณีทองถิ่น และยังเปนแหลงการเรียนรูการศึกษาวิจัยทาง
่
ิ
ธรรมชาติที่สำคัญตอวิถีชีวิต (สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาตและสิงแวดลอม., 2566)
ี
3.1.14 ความหลากหลายทางชวภาพ
ั
ความหลากหลายทางชีวภาพ หมายถึง การมีสิ่งมีชีวิตนานาชนิด นานาพันธุในระบบนิเวศอน
เปนแหลงที่อยูอาศัย ซึ่งมีมากมายและแตกตางกันทั่วโลก หรืองายๆ คือ การที่มีชนิดพันธุ (species)
ี
สายพันธุ (genetic) และระบบนิเวศ (ecosystem) ที่แตกตางหลากหลายบนโลก ที่มความหลากหลาย
ทางชีวภาพมีอยูระหวางสายพันธุ ระหวางชนิดพันธุ และระหวางระบบนิเวศ
ความหลากหลายทางชีวภาพระหวางสายพันธุ คือ ความแตกตางระหวางพันธุพืชและสัตวตางๆ
ที่ใชในการเกษตร ความแตกตางหลากหลายระหวางสายพันธุ ทำใหสามารถเลือกบริโภคขาวจาว หรือ
ขาวเหนียว ตามที่ตองการได หากไมมีความหลากหลายของสายพันธุตางๆ แลว อาจจะตองรับประทาน


สมตำปูเค็มกับขาวจาวก็เปนได ความแตกตางที่มีอยูในสายพันธุตางๆ ยังชวยใหเกษตรกรสามารถเลือก
สายพันธุปศุสัตว และสัตวปก เพื่อใหเหมาะสมตามความตองการของตลาดได เชน ไกพันธุเนื้อ ไกพันธุ 
ไขดก วัวพันธุนม และวัวพันธุเนื้อ เปนตน
ความหลากหลายระหวางระบบนิเวศ สามารถเห็นไดจากความแตกตางระหวางระบบนิเวศ

ประเภทตางๆ เชน ปาดงดิบ ทุงหญา ปาชายเลน ทะเลสาบ บึง หนอง ชายหาด แนวปะการัง ตลอดจน
ระบบนิเวศที่มนุษยสรางขึ้น เชน ทงนา อางเก็บน้ำ หรือแมกระทั้งชุมชนเมอง ของเราเอง ในระบบนิเวศ
ื
ุ
เหลานี้ สิ่งมีชีวิตก็ตางชนิดกัน และมีสภาพการอยูอาศัยแตกตางกัน ทำใหโลกมีถิ่นที่อยูอาศัยเหมาะสม
สำหรับสิ่งมีชีวิตชนิดตางๆ ระบบนิเวศแตละประเภทใหประโยชนแกการดำรงชีวิตของมนุษยแตกตางกน
ั

หรืออีกนัยหนึ่งให ‘บริการทางสิ่งแวดลอม’ (environmental service) ตางกันดวย อาทิ ปาไมทำ
หนาที่ดูดซับน้ำ ไมใหเกิดน้ำทวมและการพังทลายของดิน สวนปาชายเลนทำหนาที่เก็บตะกอนไมใหไป
ทบถมจนบริเวณปากอาวตื้นเขิน ตลอดจนปองกันการกัดเซาะบริเวณชายฝงจากกระแสลมและคลื่นดวย
3.1.15 การใชที่ดิน (Land use) หมายถึง การใชที่ดินเปนทรัพยากรขั้นพื้นฐานในการผลิต

ิ
อาหาร เครื่องนุงหม ยารักษาโรค ตลอดจนใชเปนทพักผอน ที่อยูอาศัย กักเก็บน้ำ หรือใชในกจการอนๆ
ี่
ื่
่
ี
ิ
ที่มีความสำคัญตอชีวิตความเปนอยูของมวลมนุษย ทั้งนี้รวมถึงการใชทีดินในปจจุบันและการใชท่ดนใน
อนาคตดวย บัณฑิต (2535) ใหความหมายไววา การใชที่ดินเปนกิจกรรมของมนุษยบนพื้นดินและสิ่งท ่ ี
เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ ทั้งนี้รวมถึงสิ่งปกคลุมดินเพอที่จะสามารถจัดจำแนกพนทไดทงหมด โดยทวไปแลว
ั้
ั่
ื้
ื่
ี่
ลำดับชั้นและสิ่งปกคลุมดินมีดวยกัน 3 ลักษณะคือ โครงสรางทางกายภาพทมนุษยสรางขน
ึ
่
ี
้
ปรากฏการณทางชีวภาพและการพัฒนาทุกประเภท สถิตย (2521) ไดกลาวไววา การใชที่ดิน หมายถง
ึ
ิ
ิ

่
การนำทดนมาใชบำบัดความตองการของมนุษยในดานตางๆ เชน เกษตรกรรม อตสาหกรรม พาณชยกรรม
ี


ุ
ี่
และที่อยูอาศัย เปนตน การเปลี่ยนแปลงการใชที่ดิน หมายถึง การเปลี่ยนแปลงการใชประโยชนทดินวา
เปนไปในรูปใด เชน การทำเกษตรกรรม เหมืองแร การกอสรางอาคารที่อยูอาศัย เปนตน
3.1.16 การพัฒนาที่ดิน (Land development) มีความหมายวา การกระทำใดๆ ตอดินหรือ
ที่ดินเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและคณภาพของดินหรือทดินหรือเพอเพิ่มผลผลิตทางการเกษตรใหสูงขนและ
ื่
ี่
ุ
ึ้
ิ
หมายความรวมถึงการปรับปรุงบำรุงดนหรือที่ดินที่ขาดความอุดมสมบูรณตามธรรมชาต หรือขาดความ
ิ