Page 40 - Phetchaburi-Prachuap Khirikhan Basin

3-6

3.3 ระบบกายภาพลุมน้ำ

ลักษณะทางกายภาพของลุมน้ำหลักแมน้ำเพชรบุรี-ประจวบคีรีขันธ มีรูปรางเปนสี่เหลี่ยมมีคา
สัมประสิทธิ์ความหนาแนน Compactness coefficient (Kc) เทากับ 2.5 และมีคา Form Factor (FF)

เทากับ 0.15 ดังแสดงในตารางที่ 3 - 2 โดยมีจุดสูงสุดของพื้นที่อยูบริเวณชายแดนไทย-พมา เขางะยัน
นิกยวกตอง ตำบลหวยแมเพรียง อำเภอแกงกระจาน จังหวัดเพชรบุรี มีความสูง 1,518 เมตร
จากระดับน้ำทะเลปานกลาง จุดต่ำสุดของพื้นที่ลุมน้ำบริเวณ อาวบางตะบูน บานปากอาว ตำบลบางตะบูนออก
อำเภอบานแหลม จังหวัดเพชรบุรี มีความสูง 0.43 เมตรจากระดับน้ำทะเลปานกลาง โดยทั่วไปของลุมน้ำ

เปนพื้นที่ดอนรูปแบบของลำน้ำเปนแบบ Dendritic pattern มีลักษณะเปนลำธารแตกกิ่งกานสาขา
คลายเสนใบของใบไมมีทิศทางไมแนนอน

ตารางที่ 3-2 ลักษณะทางกายภาพของพื้นที่ลุมน้ำหลักแมน้ำเพชรบุรี-ประจวบคีรีขันธ

ความ ความ Drainage ความ
ความยาวเสน Form Compact
ยาว
ลอมรอบลุมน้ำ พื้นที่ลุมน้ำ เฉลี่ย กวาง Factor nesscoefficient density ลาดชัน
2
กม./ตร.
ของ
(km )
เฉลี่ย
(km) (FF) (Kc)
(km) (km) กม. พื้นที่
1,038 13,370.96 300 109.91 14.81 0.3 0.259 0.43
การแบงลุมน้ำสาขาในลุมน้ำหลักแมน้ำเพชรบุรี-ประจวบคีรีขันธ ไดกำหนดตามประกาศเมื่อวันที่
11 กุมภาพันธ 2564 พระราชกฤษฎีกากำหนดลุมน้ำ พ.ศ. 2564 ลงประกาศในราชกิจจานุเบกษา
แบงพื้นที่ลุมน้ำของประเทศไทยใหม ใหมีความเหมาะสมกับการบริการจัดการน้ำและวิถีชีวิตของประชาชน

กำหนดใหประเทศไทยมี 22 ลุมน้ำหลัก 353 ลุมน้ำสาขา และมีหมูเกาะตาง ๆ ของแตละลุมน้ำหลักอีก
จำนวน 6 หมูเกาะ การแบงกลุมพื้นที่ “ลุมน้ำ” (river basins) ตามพระราชบัญญัติทรัพยากรน้ำ พ.ศ. 2561
บัญญัติใหกำหนดลุมน้ำเพื่อประโยชนในการบริหารจัดการน้ำ สำนักงานทรัพยากรน้ำแหงชาติ (สทนช.)

จึงรวมกับมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตรศึกษาทบทวนการแบงพื้นที่ลุมน้ำใหม ผลการศึกษาสรุปใหปรับปรุง
25 ลุมน้ำเดิมเหลือ 22 ลุมน้ำ ประกอบดวย ลุมน้ำสาละวิน ลุมน้ำโขงเหนือ ลุมน้ำโขง
ตะวันออกเฉียงเหนือ ลุมน้ำชี ลุมน้ำมูล ลุมน้ำปง ลุมน้ำวัง ลุมน้ำยม ลุมน้ำนาน ลุมน้ำเจาพระยา
ลุมน้ำสะแกกรัง ลุมน้ำปาสัก ลุมน้ำทาจีน ลุมน้ำแมกลอง ลุมน้ำบางปะกง ลุมน้ำโตนเลสาบ
ลุมน้ำชายฝงทะเลตะวันออก ลุมน้ำชายฝงอาวไทยตะวันตก ลุมน้ำภาคใตฝงตะวันออกตอนบน

ลุมน้ำทะเลสาบสงขลา ลุมน้ำภาคใตตะวันออกตอนลาง และลุมน้ำภาคใตฝงตะวันตก จาก 25
ลุมน้ำหลักเดิม เหลือ 22 ลุมน้ำหลักใหม ซึ่งหายไปไหน 3 ลุมน้ำ (สำนักงานทรัพยากรน้ำแหงชาติ,
2564) ปรับปรุงขอบเขตการปกครองตามกรมสงเสริมการปกครอง (2564) ประกอบกับผลการศึกษา

ของโครงการศึกษาสำรวจออกแบบสถานีอุทกวิทยา 25 ลุมน้ำหลักของประเทศไทย ของกรมทรัพยากรน้ำ
(2550) โดยพิจารณาหลักเกณฑการแบงขอบเขตลุมน้ำสาขา การเรียกชื่อลุมน้ำ ลำน้ำ และการกำหนด
รหัสลุมน้ำ โดยยึดถือ “มาตรฐานลุมน้ำและลุมน้ำสาขา” ของคณะอนุกรรมการศูนยขอมูลสารสนเทศ
อุทกวิทยา (น้ำผิวดิน) ภายใตคณะกรรมการอุทกวิทยาแหงชาติ (ปจจุบันไดรวมอยูในกรมทรัพยากรน้ำ)

กองนโยบายและแผนการใชที่ดิน กรมพัฒนาที่ดิน