Page 106 - รายงานแผนการใช้ที่ดินน้ำแม่สรวย
P. 106

3-63






                  เป็นช่องทางให้มีการบุกรุกท าลายป่ามากขึ้น รัฐจึงได้ปรับปรุงกฎหมายฉบับนี้เสียใหม่เพื่อให้สามารถ

                  ด าเนินการคุ้มครองป้องกัน เพื่อรักษาไว้ซึ่งทรัพยากรธรรมชาติอันมีค่าและเพื่อมิให้อาชีพ

                  การเกษตรกรรมของประชาชนส่วนใหญ่ และเศรษฐกิจของประเทศถูกกระทบกระเทือนจากผลของ
                  การท าลายป่ า กฎหมายฉบับนี้ได้แก้ไขเพิ่มเติมเป็นฉบับที่ 2, 3 และ 4 ในปี  2522, 2528 และ 2559

                  ตามล าดับ โดยมาตราส าคัญของกฎหมายฉบับนี้ อยู่ใน หมวด 1 “การก าหนดป่ าสงวนแห่งชาติ”

                  (มาตรา 6 และ มาตรา 7) และหมวด 2 “การควบคุมและรักษาป่ าสงวนแห่งชาติ” (มาตรา 14-30)

                              มาตรา 6  บรรดาป่าที่เป็นป่าสงวนอยู่แล้วตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองและสงวนป่า

                  ก่อนวันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ ให้เป็นป่าสงวนแห่งชาติตามพระราชบัญญัตินี้
                                    เมื่อรัฐมนตรีเห็นสมควรก าหนดป่าอื่นใดเป็นป่าสงวนแห่งชาติ เพื่อรักษา

                  สภาพป่าไม้ ของป่าหรือทรัพยากรธรรมชาติอื่น ให้กระท าโดยออกกฎกระทรวงซึ่งต้องมีแผนที่แสดง

                  แนวเขตป่าที่ก าหนดเป็นป่าสงวนแห่งชาตินั้นแนบท้ายกฎกระทรวงด้วย
                              มาตรา 7  การเปลี่ยนแปลงเขตหรือเพิกถอนป่าสงวนแห่งชาติป่าใด ไม่ว่าทั้งหมด

                  หรือบางส่วนให้กระท าได้โดยออกกฎกระทรวง และเฉพาะกรณีที่มีการเปลี่ยนแปลง หรือเพิกถอน

                  บางส่วนให้มีแผนที่แสดงแนวเขตที่เปลี่ยนแปลง หรือเพิกถอนนั้นแนบท้ายกฎกระทรวงด้วย

                              ส าหรับ มาตรา 14-30 ซึ่งเป็นการด าเนินงานในด้านการควบคุมและรักษาป่าสงวน
                  แห่งชาติและการลงโทษผู้ฝ่าฝืน จะใช้ประกาศกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ และระเบียบกรมป่าไม้

                  เป็นเครื่องมือในการปฏิบัติ

                            2)  พระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ. 2504

                              วัตถุประสงค์ของพระราชบัญญัติฉบับนี้ เพื่อคุ้มครองรักษาทรัพยากรธรรมชาติ ที่มีอยู่
                  เช่น พันธุ์ไม้และของป่า สัตว์ป่า ตลอดจนทิวทัศน์ ป่าและภูเขา ให้คงอยู่ในสภาพธรรมชาติเดิม มิให้

                  ถูกท าลายหรือเปลี่ยนแปลงไป เพื่ออ านวยประโยชน์ทั้งทางตรงและทางอ้อมแก่รัฐและประชาชน

                  สืบไปโดยมาตราส าคัญของกฎหมายฉบับนี้อยู่ใน หมวด 1 “การก าหนดที่ดินให้เป็นอุทยานแห่งชาติ”
                  (มาตรา 6-8) และหมวด 3 “การคุ้มครองและดูแลอุทยานแห่งชาติ” (มาตรา 16-22)

                              มาตรา 6 เมื่อรัฐบาลเห็นสมควรก าหนดบริเวณที่ดินแห่งใดที่มีสภาพธรรมชาติเป็นที่

                  น่าสนใจให้คงอยู่ในสภาพธรรมชาติเดิม เพื่อสงวนไว้ให้เป็นประโยชน์แก่การศึกษาและรื่นรมย์ของ

                  ประชาชน ก็ให้มีอ านาจกระท าได้ โดยประกาศพระราชกฤษฎีกาและให้มีแผนที่แสดงแนวเขตแห่ง
                  บริเวณที่ก าหนดนั้นแนบท้ายพระราชกฤษฎีกาด้วย บริเวณที่ก าหนดนี้เรียกว่า “อุทยานแห่งชาติ” ที่ดิน

                  ที่จะก าหนดให้เป็นอุทยานแห่งชาตินั้น ต้องเป็นที่ดินที่มิได้อยู่ในกรรมสิทธิ์หรือครอบครองโดยชอบ

                  ด้วยกฎหมายของบุคคลใด ซึ่งมิใช่ทบวงการเมือง
   101   102   103   104   105   106   107   108   109   110   111