Page 276 - เขตการใช้ที่ดินพืชเศรษฐกิจส้มโอ

4-2

โดยเขตการใช้ที่ดินพืชเศรษฐกิจส้มโอ มีเกณฑ์ในการพิจารณา จํานวน 9 ปัจจัย ได้แก่

1) เป็นพื้นที่ที่อยู่นอกเขตพื้นที่ป่าไม้ตามกฎหมาย

2) เป็นพื้นที่ที่มีการปลูกส้มโออยู่ในปัจจุบัน (รูปที่ 2 – 1)
3) พิจารณาจากการจัดชั้นตามความเหมาะสมของที่ดินกับการปลูกส้มโอ (รูปที่ 3 – 2)

4) พิจารณาจากสภาพภูมิอากาศ (รูปที่ 3 – 1)

5) พิจารณาจากเขตชลประทาน
6) พิจารณาจากระยะห่าง 1 กิโลเมตรจากทางนํ้าที่มีนํ้าตลอดปี

7) พิจารณาจากข้อมูลสภาพเศรษฐกิจที่วิเคราะห์ต้นทุนและผลตอบแทนในการผลิตพืช

เศรษฐกิจส้มโอจําแนกตามระดับความเหมาะสมทางกายภาพของที่ดิน ปีการผลิต 2559

8) พิจารณาจากข้อมูลเชิงนโยบายพัฒนาผลไม้ไทยปี 2558-2560
9) พิจารณาภายใต้เงื่อนไขขอบเขตการปกครองตามทะเบียนเกษตรกรที่ปลูกส้มโอ ภายใต้

การจัดการคุณภาพการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดี

ภายใต้เงื่อนไขหลักดังกล่าวข้างต้น ได้นําไปใช้ในการกําหนดเขตการใช้ที่ดินพืชเศรษฐกิจส้มโอ

แบ่งออกเป็น 4 ระดับ ภายใต้เกณฑ์ดังนี้

4.1.1 เขตเหมาะสมมากสําหรับเพิ่มประสิทธิภาพการปลูกสมโอ (Z–I)

เป็นเขตที่มีศักยภาพในการผลิตส้มโอ ที่มีเป้าหมายในการพัฒนาศักยภาพการผลิต
การพัฒนาตลาดภายในประเทศและพัฒนาตลาดส่งออก เขตดังกล่าวจึงเป็นเขตที่มีการปลูกส้มโออยู่จริง

และมีความเหมาะสมในการปลูกส้มโอสามารถพัฒนาศักยภาพการผลิต เนื่องจากเป็นพื้นที่ที่สามารถ

ส่งนํ้าได้ตลอดปี รวมถึงมีกลุ่มการส่งออกภายใต้การจัดการคุณภาพการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดี ซึ่งมี

ผลการอ้างอิงการวิเคราะห์ค่าต้นทุนและผลตอบแทนในการผลิตพืชเศรษฐกิจในระดับเหมาะสมสูง
พื้นที่เขตดังกล่าวยังสามารถเสนอมาตรการเพื่อสนับสนุนช่วยเหลือเกษตรกรได้ครอบคลุมในพื้นที่

ดังกล่าว เนื่องจากเป็นพื้นที่นอกเขตป่าไม้ตามกฎหมาย จากการวิเคราะห์เพื่อจัดทําเขตการใช้ที่ดิน

พืชเศรษฐกิจที่มีความเหมาะสมมากได้ศึกษาโดยมีเงื่อนไขดังนี้
1) เป็นบริเวณที่มีการปลูกส้มโออยู่ในปัจจุบัน

2) เป็นบริเวณพื้นที่ที่มีความเหมาะสมทางกายภาพของที่ดินสูง (S1) หรือบริเวณ

พื้นที่ที่มีความเหมาะสมทางกายภาพของที่ดินปานกลาง (S2) แต่มีข้อจํากัดทางด้านความอุดมสมบูรณ์

ของดิน

3) เป็นบริเวณที่อยู่ในเขตชลประทาน หรือเป็นพื้นที่ในรัศมี 1 กิโลเมตรจากทางนํ้าที่
มีนํ้าตลอดปี