Page 77 - รายงานสำรวจทะเบียนรายชื่อพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระดับท้องถิ่น จังหวัดปทุมธานี

5-13

ตามกฎหมายวาดวยการสงเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดลอมแหงชาต และออกกฎกระทรวงกำหนด
ิ
หลักเกณฑการใชประโยชนที่ดนเพื่อมิใหเกิดอันตรายหรือความเสียหายตอทรัพยากรน้ำสาธารณะ หรือ
ิ
เพอประโยชนในการอนุรักษหรือพัฒนาทรัพยากรน้ำสาธารณะใหเปนไปโดยเหมาะสม
ื่
ิ
3) พระราชบัญญัตปาไม พ.ศ. 2484 มีบทบัญญัติเอื้ออำนวยตอการอนุรักษพื้นที่ชุมน้ำเพื่อยับยัง ้
การสูญเสียพื้นที่ชุมน้ำและสงเสริมใหมีพื้นที่ชุมน้ำเพิ่มมากขึ้น เพราะพื้นที่ชุมน้ำเปนแหลงที่มีระบบนิเวศ
หลากหลาย ไดมีการจัดตั้งเขตพื้นที่สงวนทางธรรมชาติเพื่อคุมครองพื้นที่ชุมน้ำ ตั้งแตกอนที่จะเขารวม
เปนภาคีอนุสัญญาแรมซารแตการกำหนดใหเปนพื้นที่สงวนทางธรรมชาติของประเทศไทยไดกำหนด
พื้นที่ดวยเหตุผลที่แตกตางกัน จึงทำใหบริหารจัดการดูแลพื้นที่ชุมน้ำไมประสบความสำเร็จดง
ั
เจตนารมณของการเขารวมเปนสมาชิกตามอนุสัญญาแรมซาร
ิ
4) พระราชบัญญัตอุทยานแหงชาติ พ.ศ. 2504 กฎหมายฉบับนี้ มีวัตถุประสงคหลักในการ
คุมครองทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดลอม ที่อยูในบริเวณเขตอุทยานแหงชาติดังนั้น พื้นที่ชุมน้ำใดๆ ท ี่
้
ิ
อยูในบริเวณเขตอุทยานแหงชาตจะไดรับการคุมครองภายใตบทบัญญัติของกฎหมายฉบับนีรวมทั้งชนิด
พันธุตางๆ ไมวาจะเปนชนิดพันธุพืชหรือชนิดพันธุสัตวก็ไดรับการคุมครองเชนกัน อยางไรก็ตาม
บทบัญญัติของกฎหมายฉบับนี้คอนขางเครงครัด ทำใหการใชประโยชนใดๆ จากพื้นที่ชุมน้ำที่อยูใน
บริเวณเขตอุทยานแหงชาติไมสามารถกระทำไดนอกจากการใชประโยชนเพื่อการพักผอนหยอนใจ
กิจกรรมนันทนาการหรือการศึกษาวิจัยเทานั้น

ื
5) พระราชบัญญัติปาสงวนแหงชาติ พ.ศ. 2507 กฎหมายฉบับนี้ มีวัตถุประสงคเพอคุมครองปา
่
ิ
สงวนแหงชาติและทรัพยากรธรรมชาติภายในเขตปาสงวนแหงชาต ดังนั้น พื้นที่ชุมน้ำใดๆ ที่อยูภายใน
เขตปาสงวนแหงชาติจะไดรับการคมครองตามบทบัญญัติของกฎหมายฉบับนี้แตอยางไรกตาม กฎหมาย
ุ
็
่
ิ
ี
ฉบับนี้ยังประสบปญหาในเรื่องของการบังคับใชเนื่องจากผูครอบครองทดนหรือใชประโยชนในบริเวณปา
สงวนแหงชาติกอนการประกาศเปนเขตปาสงวนแหงชาติยังคงมีสิทธิ์ในการใชประโยชนในที่ดินตอไป
อันสงผลใหเกิดการคุกคามพื้นที่ชุมน้ำได
6) พระราชบัญญัติสงวนและคุมครองสัตวปา พ.ศ. 2535 กฎหมายฉบับนี้สามารถนำมาใชเปน

ี่
ื้
เครื่องมือในการจัดการและอนุรักษพื้นที่ชุมน้ำได โดยมีบทบัญญัติในการคุมครองพนที่ชุมน้ำใดๆ ทอยูใน
ั
บริเวณเขตรักษาพันธุสัตวปาและเขตหามลาสัตวปา นอกจากนี้ยังมีบทบัญญัติในการคุมครองชนิดพนธุ 
โดยการออกกฎกระทรวงกำหนดบัญชีรายชื่อสัตวปาสงวนและสัตวปาคุมครอง รวมทั้งมีบทบัญญัติใน
การอนุวัติการตามอนุสัญญาวาดวยการคาระหวางประเทศซึ่งชนิดสัตวปาและพืชปาที่ใกลสูญพันธุอก
ี
ดวย ถือวาเปนกฎหมายโดยตรงที่มีบทบาทและความสำคัญตอการพิทักษรักษาธรรมชาติประเภท
สัตวปา และคุมครองสิ่งแวดลอมอันเปนที่อยูของสัตวปามิใหถูกกระทบกระเทือน ซึ่งหากพิจารณา
เปรียบเทียบกับกฎหมายวาดวยปาไมกฎหมายวาดวยอุทยานแหงชาติและกฎหมายวาดวยปาสงวน
ุ
ั
ี่
แหงชาติตามที่กลาวมาขางตน จะเห็นไดวากฎหมายเหลานี้จะมีมาตรการคุมครองในภาพรวมทมงพิทกษ 
รักษา“ปา” “ไม”และ“ของปา” มากกวาการบริหารจัดการดูแลพื้นที่ชุมน้ำในภาพรวม
7) พระราชบัญญัติประมง พ.ศ. 2490 แกไขเพิ่มเติมโดยพระราชกำหนดประมง พ.ศ. 2558
กฎหมายฉบับนี้ถูกตราขึ้นเพื่อใหเกิดประโยชนกับการประกอบอาชีพประมง โดยการใหความคุมครอง
แหลงน้ำที่ใชประกอบอาชีพประมงซึ่งพื้นที่ “ที่จับสัตวน้ำ” นั้นและอยูในความดูแลของกรมประมง มีการ

กำหนดใหพื้นที่แหลงน้ำทั้งหมดทั่วประเทศไทย ไมวาจะเปนแหลงน้ำจืด แหลงน้ำกรอยและแหลงน้ำ