Page 166 - รายงานแผนการใช้ที่ดินน้ำแม่ลาว
P. 166
4-6
1) เขตเกษตรพัฒนา มีเนื้อที่ 73,214 ไร่ หรือร้อยละ 4.19 ของเนื้อที่ลุ่มน ้าสาขา
พื้นที่เกษตรกรรมนี้ เป็นบริเวณที่อยู่นอกเขตที่มีการประกาศเป็นเขตป่าไม้ตามกฎหมาย หรือเป็นพื้นที่
ที่ได้รับการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม เขตเกษตรกรรมนี้เกษตรกรมีการใช้พื้นที่ด้านการท า
เกษตรกรรมเป็นหลักเป็ นพื้นที่ที่อยู่ในเขตชลประทานหรือระบบสูบน ้าด้วยไฟฟ้ามาใช้เพื่อ
เกษตรกรรมสามารถส่งน ้าช่วยในการปลูกพืชโดยเฉพาะเวลาฝนทิ้งช่วงเขตนี้มีศักยภาพสูงในการ
ผลิตและสามารถพัฒนาการผลิตทั้งทางด้านคุณภาพและปริมาณ เพื่อเพิ่มมูลค่าของผลผลิตให้สูงขึ้นได้
มากกว่าเขตอื่นในลุ่มน ้าสาขาเขตเกษตรพัฒนาสามารถแบ่งได้เป็น 3 เขตย่อย คือ
(1.1) เขตท านา 1 มีเนื้อที่ 67,533 ไร่ หรือร้อยละ 3.87 ของเนื้อที่ลุ่มน ้าสาขา สภาพ
พื้นที่ในเขตนี้เป็นที่ราบเรียบถึงค่อนข้างราบเรียบ มีเนื้อดินเป็นดินเหนียว ดินร่วนเหนียว ถึงดินร่วน
หยาบ ดินที่พบเป็นดินลึกมาก มีการระบายน ้าเลวถึงค่อนข้างเลว ความอุดมสมบูรณ์ของดินปานกลาง
หรือสภาพพื้นที่ในเขตนี้เป็นที่ราบเรียบหรือค่อนข้างราบเรียบถึงลูกคลื่นลอนลาดเล็กน้อย มีการระบายน ้าดี
และดีปานกลาง ในหน่วยที่ดินที่มีการท าคันนาเพื่อท านา ความอุดมสมบูรณ์ของดินปานกลาง มีความ
เหมาะสมระดับปานกลางถึงสูงส าหรับการท านา สภาพการใช้ที่ดินในปัจจุบันเป็นนาข้าว พื้นที่เขตนี้
ก าหนดให้เป็นเขตเกษตรกรรมเพื่อการปลูกข้าวที่อาศัยระบบชลประทาน ส่วนใหญ่พบในเขต
อ าเภอเวียงป่าเป้า อ าเภอแม่สรวย อ าเภอพาน อ าเภอแม่ลาว อ าเภอเมืองเชียงราย และอ าเภอเวียงชัย
จังหวัดเชียงราย
รูปแบบและแนวทางการพัฒนา
1) เพิ่มประสิทธิภาพการผลิตทั้งด้านคุณภาพและปริมาณ โดยใช้ข้าวพันธุ์ดีร่วมกับ
การปรับปรุงบ ารุงดินด้วยการใช้ปุ๋ ยคอก ปุ๋ ยอินทรีย์หรือปุ๋ ยชีวภาพควบคู่กับการใช้ปุ๋ ยเคมีซึ่งจะเป็น
การเพิ่มประสิทธิภาพการใช้ปุ๋ ย เป็นการลดต้นทุนการผลิต
2) สนับสนุน ส่งเสริมการพัฒนาความรู้ด้านเทคโนโลยี นวัตกรรม การลดต้นทุน
การผลิต โดยการปรับปรุงพันธ์พืชให้เหมาะสมกับสภาพพื้นที่
3) ปรับปรุงโครงสร้างของระบบการส่งน ้าให้อยู่ในสภาพที่ดีพร้อมใช้งานได้
ตลอดเวลาโดยการปรับปรุงซ่อมแซมอาคารชลประทาน และขุดลอกคูคลองส่งน ้าต่างๆ ให้สามารถส่งน ้า
ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
4) ควรมีการบูรณาการร่วมกันระหว่างหน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องกับเกษตรกร
เพื่อก าหนดรูปแบบและระยะเวลาของการเพาะปลูก โดยการก าหนดปฏิทินการปลูกพืชให้สอดคล้อง
กับปริมาณน ้าต้นทุนของแต่ละปี เพื่อลดปัญหาการขาดแคลนน ้าในการเพาะปลูกและอุปโภค บริโภค
