Page 115 - Phetchaburi

3-39

2) ทรัพยากรดินมีปญหาทางการเกษตร

จากการวิเคราะหสถานภาพทรัพยากรดินจังหวัดตาก พบสภาพทรัพยากรดินที่มีปญหา ดังนี้
1.1 ดินกรด มีเนื้อที่ 367,261 ไร หรือรอยละ 9.44 ของเนื้อที่จังหวัด แบงเปนในที่ลุม
มีเนื้อที่ 11,115 ไร หรือรอยละ 0.29 ของเนื้อที่จังหวัด และในที่ดอน มีเนื้อที่ 356,146 ไร หรือรอยละ
9.15 ของเนื้อที่จังหวัด พบในสภาพพื้นที่เปนที่ราบเรียบหรือคอนขางราบเรียบถึงเนินเขา การระบายน้ำเลว
ถึงดี ดินลึกปานกลางถึงลึกมาก เนื้อดินบนเปนดินรวนปนดินเหนียว ดินรวนปนทราย ปฏิกิริยาดินเปนกรด

จัดมากถึงเปนกลาง เนื้อดินลางเปนดินเหนียว ดินรวนปนดินเหนียว ดินรวนเหนียวปนทราย ดินรวนปนทราย
ดินรวนเหนียวปนทรายปนกรวดมาก ปฏิกิริยาดินเปนกรดรุนแรงมากถึงเปนกลาง ดินมีความอุดมสมบูรณ
ตามธรรมชาติต่ำถึงปานกลาง

แนวทางในการจัดการดินที่เปนกรด ควรจะใชหลายมาตรการประกอบกัน คือ
- ลดการใชปุยเคมีที่มากเกินความตองการของพืช โดยเฉพาะปุยไนโตรเจน (ยูเรีย)
- ในกรณีที่มีน้ำเพียงพอ ควรระบายน้ำที่มีความเปนกรดสูงออกจากแปลง
แลวขังน้ำใหมที่มีสภาพความเปนกรดนอยกวาแทน

- การปรับระดับผิวหนาดินใหมีความลาดเอียงพอที่จะใหน้ำไหลออกสูคลอง
ระบายน้ำได และจัดรูปตกแตงแปลงนาและคันนาใหม เพื่อใหสามารถเก็บกักน้ำและระบายน้ำออกได
ตามตองการ
- การยกรองปลูกพืช เปนวิธีการใชสำหรับการปลูกพืชไร ผัก ผลไม หรือไมยืนตน

ที่ใหผลตอบแทนทางเศรษฐกิจสูง
- ปรับปรุงบำรุงดินใหอุดมสมบูรณทำไดหลายวิธีดังนี้ เชน การใชปุยคอก
การใชปุยหมัก การใชปุยพืชสด สวนใหญจะใชพืชตระกูลถั่ว เพราะใหธาตุไนโตรเจนสูง พืชที่นิยมใชเปน
ปุยพืชสด ไดแก โสนอัฟริกัน โสนอินเดีย ปอเทือง ถั่วเขียว ถั่วพรา ถั่วพุม ถั่วมะแฮะ กระถินยักษ

และแหนแดง เปนตน
- ปลูกพืชหมุนเวียน โดยปลูกพืชหลายชนิดหมุนเวียนในพื้นที่เดียวกัน
ควรมีพืชตระกูลถั่ว ซึ่งมีคุณสมบัติบำรุงดินรวมอยูดวยเพื่อใหการใชธาตุอาหารจากดินเปนไปอยางมี

ประสิทธิภาพ ลดการระบาดของศัตรูพืช ตลอดจนชวยใหชั้นดินมีเวลาพักตัวในกรณีพืชที่ปลูกมีระบบ
รากลึกแตกตางกัน
1.2 ดินเค็มชายทะเล มีเนื้อที่ 90,305 ไร หรือรอยละ 2.33 ของเนื้อที่จังหวัด
เกิดจากอิทธิพลของน้ำทะเลทวมถึงหรือเคยทวมมากอน บริเวณที่มีสภาพพื้นที่เปนที่ลุม น้ำทะเลทวมถึง
วัตถุตนกำเนินดินเปนตะกอนน้ำทะเลและน้ำกรอย ดินบริเวณนี้จะมีความชื้นของดินสูงและมีความเค็มสูง

พืชพรรณที่ขึ้นในบริเวณนี้เปนไมชายเลน ซึ่งทนเค็มไดดี เชน โกงกาง แสม และลำพู เปนตน และบริเวณ
ที่น้ำทะเลเคยทวมถึงมากอน เกิดจากตะกอนน้ำทะเลและตะกอนน้ำกรอย เปนดินมีความเหนียวสูง
บางแหงอาจพบชั้นทรายและเปลือกหอยในดินชั้นลาง

แนวทางในการจัดการดินเค็มชายทะเล แบงเปน 2 กรณี คือ
1) ปรับปรุงเพื่อการเกษตรกรรม สามารถทำไดโดย
- การขุดคลองระบายน้ำใหเพียงพอ คลองควรมีความลึก 1.50 เมตร สำหรับ
ไมยืนตน และความลึก 50 เซนติเมตร สำหรับการปลูกพืชผัก