Page 121 - Chumphon

3-49

3.3.3 การประเมินคุณภาพที่ดิน

ในการประเมินคุณภาพที่ดินดานกายภาพ ไดศึกษาการประเมินคุณภาพดิน รวมกับ
ประเภทการใชประโยชนที่ดินที่ไดกำหนดเปนตัวแทนการเกษตรกรรมหลัก การวิเคราะหไดคำนึงถึงปจจัยที่
มีผลตอการเจริญเติบโตของพืชในแตละดานของดินที่แตกตางกัน โดยอาศัยคุณลักษณะดินแตกตางกันไป

ตามวัตถุตนกำเนิดของดิน ซึ่งคุณลักษณะที่ดินที่ใชในการแสดงคาเพื่อวัดระดับการเจริญเติบโตแตกตางกัน
การเลือกใชคุณลักษณะที่ดินเพื่อใชเปนตัวแทนคุณภาพที่ดินในการประเมินความเหมาะสม
ที่ดินตามระบบ FAO กำหนดในระบบไว 25 ชนิด สำหรับประเทศไทยนำมาประเมิน 13 ชนิด จำเปนตอง
จัดลำดับความสำคัญคุณภาพที่ดินกอนที่จะนำมาประเมิน ตามเงื่อนไขการคัดเลือกคุณภาพที่ดินโดย

ตัวแทนคุณภาพที่ดินแตละตัวมีขอจำกัดในการเลือกใช คือ ปจจัยดังกลาวจึงมีผลตอพืชหรือประเภท
การใชที่ดินนั้น ๆ และพบคาวิกฤตในพื้นที่ปลูกนั้น ๆ รวมถึงการรวบรวมขอมูลตองสามารถปฏิบัติไดจริง
จากเงื่อนไขดังกลาว (บัณฑิต และคำรณ, 2542)
เมื่อทำการจัดลำดับความสำคัญแลว พบวาเงื่อนไขหลักขึ้นอยูกับการรวบรวมขอมูล

คุณลักษณะที่ดิน ดังนั้นเมื่อนำมาใชในการประเมินความเหมาะสมทางกายภาพของพืชตาง ๆ จึงมีปจจัยหลัก
7 ปจจัย ที่นำมาวิเคราะห ดังนี้
1) ความชุมชื้นที่เปนประโยชนตอดิน (m)
2) ความเปนประโยชนของออกซิเจนตอรากพืช (o)

3) ความเปนประโยชนของธาตุอาหาร (s)
4) การดูดยึดธาตุอาหาร (n)
5) สภาวะการหยั่งลึกของราก (r)
6) ศักยภาพการใชเครื่องจักร (w)

7) ความเสียหายจากการกัดกรอน (e)
สามารถจัดชั้นความเหมาะสมของที่ดิน ได 4 ชั้น คือ
S1 : ชั้นที่มีความเหมาะสมสูง
S2 : ชั้นที่มีความเหมาะสมปานกลาง

S3 : ชั้นที่มีความเหมาะสมเล็กนอย
N : ชั้นที่ไมมีความเหมาะสม
ผลจากการประเมินความเหมาะสมที่ดินของบริเวณจังหวัดชุมพรสามารถจำแนก

การจัดชั้นความเหมาะสมของที่ดินในระดับชั้นยอยโดยแยกเปนเขตเกษตรที่อาศัยน้ำฝน รายละเอียดดังนี้
1) เขตพื้นที่เกษตรน้ำฝนจากการสำรวจภาคสนามในเขตพื้นที่จังหวัดชุมพร
ไดดำเนินการประเมินความเหมาะสมของที่ดินตามประเภทการใชประโยชนที่ดิน และไดจัดทำการประเมิน
ความเหมาะสมของที่ดินตามพืชทางเลือกที่สามารถสงเสริมใหเพาะปลูก ประกอบดวย ขาวนาป พืชผัก
สับปะรด กลวย กาแฟ ปาลมน้ำมัน ยางพารา มะพราว และไมผล มีความเหมาะสมของที่ดินตาม

คุณลักษณะของที่ดิน ดังนี้