Page 9 - longan
P. 9
บทที่ 1
บทน ำ
1.1 หลักกำรและเหตุผล
ปัจจุบันผลไม้ไทยนับเป็นพืชเศรษฐกิจที่สร้างรายได้ให้กับประเทศไทยคิดเป็นมูลค่าไม่น้อยกว่า
45,613 ล้านบาท ซึ่งภาครัฐได้ให้ความส าคัญในการพัฒนาและแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับผลไม้เศรษฐกิจหลัก
7 ชนิด ได้แก่ มะม่วง ทุเรียน มังคุด เงาะ ลองกอง ล าไย และลิ้นจี่ เพื่อผลิตผลไม้ที่มีคุณภาพและได้
มาตรฐานให้เป็นที่ยอมรับของลูกค้า ดังนั้น กระทรวงเกษตรและสหกรณ์จึงมอบหมายให้กรมส่งเสริม
การเกษตรในฐานะฝ่ายเลขานุการคณะกรรมการพัฒนาและบริหารจัดการผลไม้ (Fruit Board) จัดการ
สัมมนาดังกล่าวขึ้น เพื่อรับฟังความคิดเห็นรอบด้านจากทุกภาคส่วน เพื่อน าข้อมูลและข้อเสนอแนะไป
ปรับปรุงแผนปฏิบัติการด้านการพัฒนาผลไม้ไทย พ.ศ. 2565 – 2570 หรือยุทธศาสตร์การพัฒนาผลไม้
ไทย ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2565 – 2570) ให้ครอบคลุมสอดคล้องกับยุทธศาสตร์ชาติ และยุทธศาสตร์
กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ตั้งแต่การจัดการผลิต และผลิตไม้ผลคุณภาพสู่ผู้บริโภค รวมทั้งเพื่อแก้ไข
ปัญหาการตลาดสินค้าผลไม้ที่มีมายาวนานต่อเนื่อง โดยเปิดโอกาสให้เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบแผนปฏิบัติ
การด้านการพัฒนาผลไม้ไทยในส่วนกลาง ระดับเขต และระดับจังหวัดของกรมฯ ตลอดจนหน่วยงาน
ผู้เกี่ยวข้องทุกภาคส่วน ได้บูรณาการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และเชื่อมโยงข้อมูลด้านการพัฒนาผลไม้ไทย
ร่วมกัน เพื่อประโยชน์ในการพัฒนาและบริหารจัดการผลไม้ไทยในอนาคต
สภาวะเศรษฐกิจของโลกปัจจุบันเป็นไปในลักษณะของการแข่งขัน รวมทั้งการผลิตทางด้าน
เกษตรกรรม ซึ่งมีผลกระทบโดยตรงต่อเกษตรกร ดังนั้นรัฐบาลจึงมีนโยบายสนับสนุนการเตรียมพร้อม
เพื่อเพิ่มศักยภาพสินค้าเกษตรมุ่งสู่มาตรฐานสากล กระทรวงเกษตรและสหกรณ์เป็นหน่วยงานที่มี
ภารกิจส าคัญในการพัฒนาการผลิตสินค้าเกษตรให้ได้มาตรฐาน มีประสิทธิภาพเป็นที่ยอมรับในระดับ
สากล ภายใต้ยุทธศาสตร์หลักของกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ การปรับโครงสร้างสินค้าเกษตรเป็น
ยุทธศาสตร์หนึ่งที่มีเป้าหมายที่จะพัฒนาการเกษตร ตั้งแต่การผลิต การแปรรูป และการตลาดแบบครบ
วงจร ส าหรับด้านการผลิต ปัจจัยการผลิตที่ส าคัญเบื้องต้น ได้แก่ ที่ดิน กรมพัฒนาที่ดินเป็นหน่วยงาน
หลักมีหน้าที่รับผิดชอบในการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานทรัพยากรดินโดยการฟื้นฟูปรับปรุงบ ารุงดินให้มี
ความอุดมสมบูรณ์และมีศักยภาพในการผลิต ตลอดจนมีการก าหนดเขตการใช้ที่ดิน การอนุรักษ์ดินและ
น้ าเพื่อให้มีการใช้ที่ดินอย่างเหมาะสมและยั่งยืน
จากเหตุผลดังกล่าว จึงได้จัดท าเขตการใช้ที่ดินพืชเศรษฐกิจล าไย ขึ้นเพื่อใช้เป็นฐานข้อมูลหนึ่งใน
การบริหารจัดการที่เหมาะสม รวมไปถึงอุตสาหกรรมต่อเนื่องที่เกี่ยวข้อง ซึ่งการก าหนดบริเวณการใช้
ที่ดินได้ให้ความส าคัญกับลักษณะทางกายภาพ เศรษฐกิจและสังคม และมีความสอดคล้องยุทธศาสตร์
การพัฒนาล าไยในระบบเกษตรกรรมยั่งยืน ตามแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม ฉบับที่ 12 (ปี พ.ศ.
2560 - 2564) ด้านการผลิตด าเนินการส่งเสริมการผลิตตามพื้นที่ Agri-Map ในการก าหนดเขตการใช้
ที่ดินพืชเศรษฐกิจล าไย ค านึงถึงพื้นที่ปลูกที่มีศักยภาพเหมาะสมมากและมีความสอดคล้องกับกลุ่ม
เกษตรกรที่เข้าร่วมโครงการระบบส่งเสริมเกษตรแบบแปลงใหญ่ แหล่งรับซื้อโดยโรงรมล าไยสดด้วยก๊าซ
ซัลเฟอร์ไดออกไซด์ และโรงงานอุตสาหกรรมล าไย ให้เป็นพื้นที่ส่งเสริมการปลูกล าไยที่เหมาะสมที่สุด
เขตการใช้ที่ดินพืชเศรษฐกิจล าไย กองนโยบายและแผนการใช้ที่ดิน
