Page 32 - Phetchaburi-Prachuap Khirikhan Basin

2-18

ที่อาจมีผลกระทบทางสิ่งแวดลอม จากการเปลี่ยนแปลง การใชที่ดินไดงายและรุนแรง ควรจะตองสงวน

รักษาไวเพื่อเปนพื้นที่ตนน้ำลำธาร
พื้นที่ชั้นคุณภาพลุมน้ำที่สอง เปนพื้นที่ที่เหมาะสมตอการเปนตนน้ำลำธารรองลงมา มักเปนภูเขาสูง
สันเขามน ไหลเขาที่มีแนวลาดเทปานกลาง ความลาดชันอยูระหวาง 30-50 เปอรเซ็นต ดินงายตอ

การชะลางพังทลาย ความอุดมสมบูรณต่ำ สามารถนำมาใชประโยชนเพื่อกิจการที่สำคัญเชน การทำไม
และเหมืองแรได แตตองปฏิบัติตามมาตรการควบคุมอยางเขมงวดรัดกุม พื้นที่ชั้นคุณภาพลุมน้ำที่สาม
มักมีลักษณะเปนที่ลาดเขา ตีนเขา ที่ราบขั้นบันไดสลับเนินเขา และพื้นที่ริมรองน้ำ มีความลาดชัน
อยูระหวาง 25-35 เปอรเซ็นต ดินพังทลายงายถึงปานกลาง สามารถนำมาใชประโยชนทางการกสิกรรม

ประเภทไมยืนตนได แตตองใชมาตรการอนุรักษดินและน้ำที่เขมงวด เชน การทำขั้นบันไดดิน เปนตน
พื้นที่ชั้นคุณภาพลุมน้ำที่สี่ เปนพื้นที่เชิงเขา เนินเขาเตี้ย ที่ราบขั้นบันได พื้นที่สองฝงลำน้ำ
มีความลาดชันอยูระหวาง 6-25 เปอรเซ็นต ดินคอนขางลึก ความอุดมสมบูรณคอนขางสูง
และมีสมรรถนะการพังทลายต่ำ สามารถนำมาใชประโยชนในกิจการพืชไร ที่ตองมีมาตรการอนุรักรักษ

ดินและน้ำพอสมควร

รูปที่ 2-5 มโนทัศนของลักษณะชั้นคุณภาพลุมน้ำตาง ๆ ลุมน้ำที่สำคัญของประเทศไทย

ที่มา : เกษม (2560)
พื้นที่ชั้นคุณภาพลุมน้ำที่หา เปนพื้นที่ราบลุม หรือเนินลาดเอียงเล็กนอย ต่ำกวา 5 เปอรเซ็นตดินลึก
ถึงลึกมาก ความอุดมสมบูรณสูง มีความคงทนตอการชะลางพังทลาย สามารถใชประโยชน

เพื่อการเกษตรกรรม โดยเฉพาะการทำนา และกิจกรรมอื่น ๆ

ประโยชนที่ไดรับจากโครงการศึกษาเพื่อการกำหนดชั้นคุณภาพลุมน้ำที่สำคัญของประเทศไทย คือ
1) แผนแมบทของการวางแผนการใชที่ดินในพื้นที่ลุมน้ำตาง ๆ ทั่วประเทศ

2) มาตรการควบคุมการใชที่ดินในเขตพื้นที่ลุมน้ำ
3) แนวทางในการใชประโยชนทรัพยากรภายในพื้นที่ลุมน้ำที่ถูกตองเหมาะสม

มาตรการการใชที่ดินในเขตลุมน้ำ สรุปไดดังนี้

กองนโยบายและแผนการใชที่ดิน กรมพัฒนาที่ดิน