Page 150 - รายงานแผนการใช้ที่ดินน้ำแม่ลาว

3-94

มาตรา 7 การขยายหรือเพิกถอนอุทยานแห่งชาติไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วนให้กระท า
โดยพระราชกฤษฎีกา และในกรณีที่มิใช่เป็นการเพิกถอนอุทยานแห่งชาติทั้งหมด ให้มีแผนที่แสดง

เขตที่เปลี่ยนแปลงไป แนบท้ายพระราชกฤษฎีกาด้วย

3) พระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่ า พ.ศ. 2535
ในอดีตประเทศไทยมีทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ มีความหลากหลายทางชีวภาพ

ทั้งพืชและสัตว์ จากจ านวนประชากรที่เพิ่มมากขึ้น ท าให้มีการท าลายป่าไม้และล่าสัตว์ป่ามากขึ้น เป็น

ผลให้แหล่งอาหารและที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าถูกท าลาย สัตว์ป่าถูกล่าจนมีจ านวนลดลงอย่างรวดเร็ว

หลายชนิดเกือบสูญพันธุ์ไปจากประเทศไทย พ.ศ. 2503 รัฐบาลไทยได้ตรากฎหมายว่าด้วยการสงวน
และคุ้มครองสัตว์ป่าขึ้น คือ พระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ พ.ศ. 2503 เนื่องจากกฎหมายฉบับนี้

ใช้บังคับมาเป็นเวลานาน มาตรการต่างๆ ในกฎหมายดังกล่าวไม่สามารถให้การสงวนคุ้มครองสัตว์ป่า

เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ ประกอบกับจ าเป็นต้องเร่งขยายพันธุ์สัตว์ป่ าและสงวนคุ้มครองสัตว์ป่า
ควบคู่กันไปและในปัจจุบันประเทศไทยมีข้อตกลงระหว่างประเทศในการร่วมมือ เพื่อสงวนและคุ้มครอง

สัตว์ป่าของท้องถิ่นอันเป็นทรัพยากรที่ส าคัญของโลก ดังนั้นเพื่อปรับปรุงให้มาตรการในการสงวน

คุ้มครองสัตว์ป่าเป็นไปอย่างเหมาะสมและสอดคล้องกับข้อตกลงระหว่างประเทศ จึงมีการตรา

พระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2535 ขึ้น เพื่อคุ้มครองสัตว์ป่าด้วยการก าหนดเขต
พื้นที่ให้เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าอย่างปลอดภัย มีการขยายพันธุ์ตามธรรมชาติมากขึ้น นอกจากนี้ยังมี

ผลทางอ้อมต่อการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะการคุ้มครองความหลากหลาย

ทางชีวภาพที่มีคุณค่าอย่างยิ่งในพื้นที่ป่าไม้อีกด้วย ซึ่งวัตถุประสงค์ของพระราชบัญญัติฉบับนี้คือ
(3.1) การอนุรักษ์สัตว์ป่า ให้การคุ้มครองสัตว์ป่าและแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่า

โดยการแบ่งสัตว์ออกเป็น 2 ประเภท คือ สัตว์ป่าสงวนจ านวน 15 ชนิด และสัตว์ป่าคุ้มครอง ซึ่งเป็น

สัตว์ที่ห้ามล่า ยกเว้นการกระท าโดยทางราชการที่ได้รับการยกเว้นตามมาตรา 26
(3.2) การรักษาแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่า ด้วยการจัดตั้งเป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า

ตามมาตราที่ 33 มีจุดมุ่งหมายในด้านการควบคุมและป้องกันทรัพยากรธรรมชาติด้านสัตว์ป่า ป่าไม้

แหล่งน ้า แหล่งอาหาร ตลอดจนสภาพธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่มีความส าคัญต่อสัตว์ป่าให้คงอยู่
อย่างถาวร

(3.3) การป้องกันและปราบปรามด้วยการควบคุมการล่าและการค้าสัตว์ป่าให้อยู่ใน

ขอบเขตอันจ ากัด และมีการปราบปรามผู้ฝ่าฝืนกฎหมายด้านการล่า การเพาะพันธุ์ การครอบครอง

การค้า การน าเข้า ส่งออก น าผ่านและน าเคลื่อนที่
โดยมาตราส าคัญของพระราชบัญญัติฉบับนี้อยู่ในหมวด 6 “บริเวณและสถานที่ห้ามล่า

สัตว์ป่ า” (มาตรา 33-42) โดยมาตรา 33-34 เป็นเงื่อนไขการก าหนดที่ดินให้เป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า