Page 244 - Phetchaburi
P. 244

ผ-4





                                                     ภาคผนวกที่ 2

                                             การกำหนดชั้นคุณภาพลุมน้ำ




                        ประเทศไทยมีการกำหนดชั้นคุณภาพลุมน้ำหรือการแบงเขตพื้นที่ลุมน้ำตามลักษณะศักยภาพ
                  ทางอุทกวิทยา และทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู เพื่อประโยชนหลักในดานการจัดการทรัพยากร

                  และสภาพแวดลอมอยางมีประสิทธิภาพ โดยมีหลักเกณฑประกอบการพิจารณา 7 ขอดังนี้
                        - สภาพภูมิประเทศ ใชลักษณะของแผนดิน เชน แนวบริเวณสันเขา ยอดเขาแหลม ยอดเขามน
                  หุบเขา หนาผา เชิงเขา บริเวณกัดลึก รองเขา ที่ราบขั้นบันได ที่ราบหรือที่ลุม ซึ่งเปนผลสืบเนื่องจาก
                  กระบวนการชะลางพังทลายในอดีตและมีผลตอการกำหนดการใชประโยชนที่ดิน

                        - ความลาดชัน เปนศักยภาพที่เกี่ยวของกับกระบวนการชะลางและการสูญเสียหนาดิน เชน
                  ถาความลาดชันสูง โอกาสที่มีการพังทลายจะมาก ปริมาณการเคลื่อนยายของตะกอนดินก็มีมากตาม
                        - ความสูงจากระดับน้ำทะเล โดยทั่วไปเมื่อความสูงจากระดับน้ำทะเลมีมาก ความลาดชันของ

                  พื้นที่จะเพิ่มขึ้นดวยและมีปริมาณฝนตกมากและนานขึ้น ความสูงจากระดับน้ำทะเลจึงมีอิทธิพลตอ
                  การพังทลายของหนาดิน มีหนวยที่ยอมรับกันเปนสากลวาใหวัดจากระดับน้ำทะเลปกติแลวใชชื่อเรียกวา
                  ความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลางมีหนวยเปนเมตร
                        - ลักษณะหิน โดยทั่วไปลักษณะของหินจะเกี่ยวโยงถึงการกำเนิดดินและคุณภาพของน้ำทา จึงใช
                  ชนิดของหิน อายุทางธรณีรวมทั้งคุณสมบัติที่จะแปรสภาพเปนดินที่มีความยากงายตอการถูกชะลาง

                  พังทลาย
                        - ลักษณะดิน โดยทั่วไปดินมีความแตกตางกันไปทั้งดานเคมี ฟสิกส และชีววิทยาสัมพันธตอ
                  การกำหนดชั้นคุณภาพลุมน้ำ ใชคุณสมบัติทางดินที่เกี่ยวกับความลึก ความอุดมสมบูรณ และความยากงาย

                  ตอการชะลางพังทลายของชนิดดินที่ปรากฏเปนสวนใหญในพื้นที่นั้นๆ
                        - สภาพของพืชพรรณและปาไม ซึ่งหมายถึงพืชคลุมดินไมวาจะเปนวัชพืช พืชเกษตร พืชปา
                  หญา ตนไมที่เหลืออยูในปจจุบันอาจจะพิจารณาจากรายงานของแผนที่ภาพถายทางอากาศจาก
                  ดาวเทียมที่สำรวจประจำป ซึ่งใหสภาพที่เปนจริงในปจจุบันมากที่สุด พืชคลุมดินดังกลาวจะเกี่ยวพันกับ

                  การชะลางผิวหนาดิน

                  1. การกำหนดชั้นคุณภาพลุมน้ำ
                    การกำหนดชั้นคุณภาพลุมน้ำ นอกจากจะกำหนดขอบเขตความเหมาะสมของพื้นที่เปนหลักและ
                  ใชลักษณะทางกายภาพเปนพื้นฐานแลว ยังมีการศึกษาขอมูลดานอื่นๆ เพิ่มเติมจากขอมูลเบื้องตนที่
                  เกี่ยวของกับสภาพแวดลอม ซึ่งไดแก ปริมาณน้ำปาไม  ดิน ตะกอน  ขอมูลเศรษฐกิจและสังคม มาใช

                  พิจารณารวมเพื่อชวยใหการกำหนดชั้นคุณภาพลุมน้ำสมบูรณยิ่งขึ้นจากหลักเกณฑทั้ง 6 ประการ
                  เมื่อนำมาพิจารณากับสภาพพื้นที่แตละแหงของประเทศไทย สามารถจำแนกได 5 ระดับชั้นคุณภาพ
                  โดยใหความสำคัญเรียงลำดับกันไป เพื่อเปนเครื่องมือชวยควบคุมระบบนิเวศและการใชประโยชนที่ดินใน

                  แตละชั้นคุณภาพลุมน้ำ ซึ่งแตละชั้นคุณภาพมีลักษณะพื้นฐานดังนี้
   239   240   241   242   243   244   245   246   247   248   249