Page 123 - Phetchaburi
P. 123

3-47







                        3.3.3 การประเมินคุณภาพที่ดิน
                            ในการประเมินคุณภาพที่ดินดานกายภาพ ไดศึกษาการประเมินคุณภาพดินรวมกับ
                  ประเภทการใชประโยชนที่ดินที่ไดกำหนดเปนตัวแทนการเกษตรกรรมหลัก การวิเคราะหไดคำนึงถึงปจจัยที่

                  มีผลตอการเจริญเติบโตของพืชในแตละดานของดินที่แตกตางกัน โดยอาศัยคุณลักษณะดินแตกตางกันไป
                  ตามวัตถุตนกำเนิดของดิน ซึ่งคุณลักษณะที่ดินที่ใชในการแสดงคาเพื่อวัดระดับการเจริญเติบโตแตกตางกัน
                            การเลือกใชคุณลักษณะที่ดินเพื่อใชเปนตัวแทนคุณภาพที่ดินในการประเมินความเหมาะสม

                  ที่ดินตามระบบ FAO กำหนดในระบบไว 25 ชนิด สำหรับประเทศไทยนำมาประเมิน 13 ชนิด จำเปนตอง
                  จัดลำดับความสำคัญคุณภาพที่ดินกอนที่จะนำมาประเมิน ตามเงื่อนไขการคัดเลือกคุณภาพที่ดิน
                  โดยตัวแทนคุณภาพที่ดินแตละตัวมีขอจำกัดในการเลือกใช คือ ปจจัยดังกลาวจึงมีผลตอพืชหรือประเภท
                  การใชที่ดินนั้น ๆ และพบคาวิกฤตในพื้นที่ปลูกนั้น ๆ รวมถึงการรวบรวมขอมูลตองสามารถปฏิบัติไดจริง

                  จากเงื่อนไขดังกลาว (บัณฑิต และคำรณ, 2542)
                            เมื่อทำการจัดลำดับความสำคัญแลว พบวาเงื่อนไขหลักขึ้นอยูกับการรวบรวมขอมูล
                  คุณลักษณะที่ดิน ดังนั้นเมื่อนำมาใชในการประเมินความเหมาะสมทางกายภาพของพืชตาง ๆ จึงมีปจจัยหลัก
                  7 ปจจัย ที่นำมาวิเคราะห ดังนี้

                              1) ความชุมชื้นที่เปนประโยชนตอดิน (m)
                              2) ความเปนประโยชนของออกซิเจนตอรากพืช (o)
                              3) ความเปนประโยชนของธาตุอาหาร (s)
                              4) การดูดยึดธาตุอาหาร (n)

                              5) สภาวะการหยั่งลึกของราก (r)
                              6) ศักยภาพการใชเครื่องจักร (w)
                              7) ความเสียหายจากการกัดกรอน (e)

                            สามารถจัดชั้นความเหมาะสมของที่ดิน ได 4 ชั้น คือ
                              S1 :  ชั้นที่มีความเหมาะสมสูง
                              S2 :  ชั้นที่มีความเหมาะสมปานกลาง
                              S3 :  ชั้นที่มีความเหมาะสมเล็กนอย
                              N  :  ชั้นที่ไมมีความเหมาะสม

                            ผลจากการประเมินความเหมาะสมที่ดินของบริเวณจังหวัดเพชรบุรีสามารถจำแนก
                  การจัดชั้นความเหมาะสมของที่ดินในระดับชั้นยอยโดยแยกเปนเขตเกษตรที่อาศัยน้ำฝน และเขตพื้นที่
                  เกษตรที่มีการใชน้ำจากชลประทาน รายละเอียดดังนี้

                              1) เขตพื้นที่เกษตรน้ำฝน จากการสำรวจภาคสนามในเขตพื้นที่จังหวัดเพชรบุรี
                  ไดดำเนินการประเมินความเหมาะสมของที่ดินตามประเภทการใชประโยชนที่ดิน และไดจัดทำ
                  การประเมินความเหมาะสมของที่ดินตามพืชทางเลือกที่สามารถสงเสริมใหเพาะปลูก ประกอบดวย ขาวนาป
                  พืชผัก กลวย มะนาว ชมพู ไมผลผสม มะพราว ปาลมน้ำมัน ยางพารา สับปะรด ออยโรงงาน

                  มันสำปะหลัง และขาวโพดเลี้ยงสัตว มีความเหมาะสมของที่ดินตามคุณลักษณะของที่ดิน ดังนี้
   118   119   120   121   122   123   124   125   126   127   128