Page 26 - รายงานแผนการใช้ที่ดินน้ำแม่ลาว
P. 26
2-10
2.4.3 การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (Climate change)
เป็นกำรเปลี่ยนแปลงลักษณะภูมิอำกำศเฉลี่ยในพื้นที่หนึ่ง โดยอำศัยกำรวิเครำะห์ข้อมูล
กำรเปลี่ยนแปลงจำกกำรเก็บและติดตำมอย่ำงต่อเนื่องเป็นเวลำหลำยสิบปี ลักษณะภูมิอำกำศเฉลี่ย
หมำยควำมรวมถึง ลักษณะทั้งหมดที่เกี่ยวกับอำกำศ เช่น อุณหภูมิ ปริมำณน ้ำฝน และลม เป็นต้น
(กรมอุตุนิยมวิทยำ, 2561) ซึ่งกำรเปลี่ยนแปลงสภำพภูมิอำกำศนี้มีผลกระทบต่อประเทศไทย
ในภำพรวมคือ อุณหภูมิและปริมำณน ้ำฝนในฤดูกำลเปลี่ยนไป ปริมำณน ้ำฝนที่เพิ่มขึ้นไม่มำกพอ
ที่จะชดเชยกำรสูญเสียน ้ำที่เพิ่มขึ้น เกิดควำมแห้งแล้งมำกขึ้น บริเวณที่อุณหภูมิเพิ่มขึ้นน้อยจะมีฝนตก
และมีแนวโน้มเกิดอุทกภัยมำก
เมื่อเปรียบเทียบอุณหภูมิ ควำมชื้นสัมพัทธ์ ปริมำณน ้ำฝน และจ ำนวนวันฝนตกเฉลี่ยใน
3 ช่วง ในพื้นที่ลุ่มน ้ำสำขำน ้ำแม่ลำว พบว่ำ ช่วงที่ 3 (2551-2560) มีอุณหภูมิเฉลี่ยตลอดปีและควำมชื้น
สัมพัทธ์เฉลี่ยตลอดปี สูงที่สุด ส่วนกำรกระจำยตัวของฝนมีกำรเปลี่ยนแปลง พบว่ำ ช่วงเวลำที่ 3
มีปริมำณน ้ำฝนเฉลี่ยต่อปีและจ ำนวนวันที่ฝนตกเฉลี่ยสูงที่สุด โดยปริมำณฝนเฉลี่ยรำยเดือนของทั้ง 3
ช่วง สูงที่สุดในเดือนสิงหำคม ซึ่งช่วงที่ 1 และ 3 มีจ ำนวนวันที่ฝนตกสูงที่สุดในเดือนสิงหำคม
ส่วนช่วงที่ 2 มีจ ำนวนวันที่ฝนตกสูงที่สุดในเดือนกันยำยน
ดังนั้นแสดงให้เห็นว่ำลุ่มน ้ำสำขำน ้ำแม่ลำวในปัจจุบันมีแนวโน้มอุณหภูมิสูงขึ้นและมี
ควำมชื้นสัมพัทธ์สูงขึ้นส่งผลต่อกำรระเหยของน ้ำมำกขึ้น ส่วนแนวโน้มกำรกระจำยตัวของฝนนั้นมีกำร
กระจุกตัวของฝนสูงในช่วงฤดูฝน
2.4.4 สมดุลของน ้าเพื่อการเกษตร
เป็นกำรวิเครำะห์หำช่วงฤดูกำลเพำะปลูกในฤดูฝนที่เหมำะสม ช่วงระยะเวลำที่พืชเสี่ยง
ต่อกำรขำดน ้ำ ซึ่งต้องหลีกเลี่ยงกำรปลูกพืช เมื่อจัดหำน ้ำไว้ให้พืชได้ไม่เพียงพอ ข้อมูลที่น ำมำ
วิเครำะห์ คือ ปริมำณน ้ำฝน ค่ำกำรระเหยและกำรคำยน ้ำอ้ำงอิง (ETo) จำกตำรำงที่ 2-1 ค่ำ ETo
ค ำนวณโดยใช้สมกำร Penman-Monteith จำกกำรวิเครำะห์ สำมำรถสรุปสมดุลของน ้ำเพื่อกำรเกษตร
ลุ่มน ้ำสำขำน ้ำแม่ลำว ได้ดังนี้ (รูปที่ 2-4)
1) ช่วงระยะเวลำที่เหมำะสมต่อกำรปลูกพืช โดยฝนเริ่มตกจนกระทั่งฝนใกล้หมดมี
ควำมชื้นพอเหมำะต่อกำรปลูกพืช ช่วงระยะเวลำนี้ เริ่มตั้งแต่ประมำณปลำยเดือนมีนำคมถึงปลำยเดือน
ตุลำคม ลักษณะภูมิอำกำศในช่วงระยะเวลำนี้มีลักษณะ ดังนี้
