Page 151 - แผนการใช้ที่ดินจังหวัดกาฬสินธุ์ 2566

3-81

ิ
รูปที่ 3-20 พระยาพชัยสุนทร
3.4.1.3 สถานที่ทองเที่ยวกลุมชนชาติพันธุ


ประชากรในจังหวัดกาฬสินธุมีความหลากหลายทางเชื้อชาติและเผาพันธุอันเปนลักษณะ
เดนของจังหวัดที่สืบทอดมาแตโบราณกาล ประกอบดวยชนหลายเชื้อชาติ แตละเชื้อชาติมีความแตกตาง
้
กันทางวัฒนธรรมและประเพณี แบงตามสายเชื้อชาติได ดังนี (องคการบริหารสวนจังหวัดกาฬสินธุ,

2565)
หมูบานวัฒนธรรมผูไทโคกโกง

เผาภูไท เปนคนเผาไทยกลุมหนึ่งทีมีอยูในแควนสิบสองจุไทย และอาณาจักรลานชาง การ
่

เคลื่อนยายของชาวภูไท เขาสูภาคอีสานมีหลายครั้ง และมาจากทตาง ๆ จึงทำใหกลุมภูไททเขามาอยูใน
ี่
ี่
จังหวัดสกลนคร เรียกชื่อตัวเองตามแหลงเมืองเดิมของตนเชน ผูไทวัง คือ ผูไทที่อพยพมาจากเวงวัง มา
ตั้งบานเรือนอยูแถบอำเภอพรรณานิคม
่
ชาวภูไท เปนกลุมชาติพันธุที่ใหญทีสุดรองลงมาจากกลุมไทลาว สวนใหญอาศัยอยูในภาค
ี
ตะวันออกเฉยงเหนือ โดยมีแมน้ำโขงแยกกลุมนี้ออกจากภูไทในภาคเหนือของลาว และญวน กลุมภูไท
กลุมใหญที่สุดอาจจะอยูแถบลุมน้ำโขง และแถบเทือกเขาภูพานเชน จังหวัดนครพนม ไดแกอำเภอคำชะ

อี ธาตุพนม เรณูนคร นาแก จังหวัดสกลนคร ไดแก อำเภอวาริชภูมิ จังหวัดกาฬสินธุ ไดแก อำเภอกุฉิ
นารายณ เขาวง สหัสขันธ สวนภูไทผูเขาสูภาคกลางในจังหวัดราชบุรี และเพชรบุรี ในยานนั้นเรียกวา
ี
'ลาวโซง' (สำนักงานการทองเที่ยวและกฬาจังหวัดกาฬสินธุ, 2565)
ั
ผูไทกระปอง คือภูไทท่อพยพมาจากเมืองกะปอง มาต้งบานเรือนในเขตอำเภอวาริชภูมิ
ี
ื
ื
ผูไทกะตาก คอผูไทที่อพมาจากเมองกะตาก มาตั้งบานเรือนอยูแถบตำบลโนนหอม และแถบริมหนองหาร
ทางทิศใต 