Page 59 - beans
P. 59
3-15
(1) ชั้นที่มีความเหมาะสมสูง (S1: Highly suitable)
(2) ชั้นที่มีความเหมาะสมปานกลาง (S2: Moderately suitable)
(3) ชั้นที่มีความเหมาะสมเล็กน้อย (S1: Marginally suitable)
(4) ชั้นที่ไม่มีความเหมาะสม (Not Suitable)
นอกจากนี้ในแต่ละชั้นความเหมาะสม ยังแบ่งออกเป็นชั้นย่อย (subclass) ซึ่งเป็นข้อจ ากัดของ
คุณภาพที่ดินที่มีอิทธิพลรุนแรงที่สุดต่อการเจริญเติบโตและให้ผลผลิตของพืช
3.1.4 การประเมินความเหมาะสมของที่ดิน
โดยการจับคู่ระหว่างความต้องการของประเภทการใช้ประโยชน์ที่ดินกับคุณภาพที่ดิน
ซึ่งจะพิจารณาแต่ละคุณภาพที่ดินในหน่วยที่ดินนั้น ๆ ที่มีข้อจ ากัดรุนแรงที่สุดที่มีอิทธิพลต่อการเจริญเติบโต
และให้ผลผลิตของพืช จะใช้ระดับความเหมาะสมของคุณภาพที่ดินนั้นเป็นตัวแทนความเหมาะสมรวม
ของหน่วยที่ดิน
การประเมินความเหมาะสมของพืชเศรษฐกิจฤดูแล้ง พิจารณาจากคุณภาพที่ดินหรือ
คุณลักษณะที่ดินจ านวน 9 ชนิด ซึ่งผลการประเมินนั้น จะน ามาจ าแนกชั้นความเหมาะสมของที่ดิน
ร่วมกับการจัดการที่ดินของเกษตรกร โดยพิจารณาเฉพาะปัจจัยคุณภาพที่ดินของหน่วยที่ดินต่าง ๆ โดย
ไม่ได้พิจารณาการจัดชั้นความเหมาะสมของปริมาณน้ าฝน แต่พิจารณาร่วมกับพื้นที่ชลประทาน ดังแสดง
ในตารางที่ 3-1 ถึง ตารางที่ 3-3
1. หน่วยที่ดินที่เหมาะสมสูง (S1) ไม่พบข้อจ ากัดในการใช้ประโยชน์ที่ดิน
2. หน่วยที่ดินที่เหมาะสมปานกลาง (S2) พบข้อจ ากัดของหน่วยที่ดินที่มีความเหมาะสมปานกลาง
3. หน่วยที่ดินที่เหมาะสมเล็กน้อย (S3) พบข้อจ ากัดของหน่วยที่ดินที่มีความเหมาะสมเล็กน้อย
4. หน่วยที่ดินที่ไม่มีความเหมาะสม (N) พบข้อจ ากัดที่รุนแรงมาก ไม่มีความเหมาะสมต่อการปลูกพืช
ผลจากการประเมินความเหมาะสมของที่ดินด้านกายภาพส าหรับถั่วเหลือง ถั่วเขียว และถั่วลิสง
โดยพิจารณาเฉพาะในพื้นที่ที่อยู่ในเขตชลประทาน มีรายละเอียดดังต่อไปนี้
1. ถั่วเขียว
พื้นที่ที่มีความเหมาะสมในการปลูกถั่วเขียว มีเนื้อที่รวม 33,940,106 ไร่ โดยแบ่งเป็นพื้นที่
ที่มีความเหมาะสมสูง (S1) 36,166 ไร่ พื้นที่ที่มีความเหมาะสมปานกลาง (S2) 30,737,788 ไร่ และพื้นที่
ที่มีความเหมาะสมเล็กน้อย (S3) 3,166,152 ไร่
เขตการใช้ที่ดินพืชเศรษฐกิจพืชตระกูลถั่วฤดูแล้ง (ถั่วเขียว ถั่วเหลือง ถั่วลิสง) กองนโยบานและแผนการใช้ที่ดิน
